Það er ákveðinn hluti af vinnunni sem fer í það að sjá um bækur. Fyrsta undirbúningsvikan að athuga hvort vanti bækur og hvort það þurfi að merkja þær. Svo að koma þeim öllum upp í stofu og hvort það sé ekki örugglega nóg fyrir alla. Síðasta vikan fer í að athuga aföllin, hringja eftir bókum, ganga frá þeim, láta vita ef það vantar. Þetta fer allt saman í gang líka um áramót þegar er skipt um efni. Fyrir utan nú að ég er almennt að passa upp á að allir séu með bækur, skammast þegar einhver týnir þeim og útvega nýjar bækur ef einhverjar skemmast eða týnast. En núna sé ég að samkvæmt Heimili og skóla þá er allt þetta bókastúss bara ekkert í mínum verkahring. Það er aldeilis gott að vita það, það léttir talsvert á manni störfin.
Látið ekki sakleysislegt útlitið blekkja!
Já, við fyrstu sýn virðist þetta ósköp eðlilegur köttur. En hún er það ekki!
Ég var hringd út um tvöleytið í dag því að þessi vargur, þessi glæpaköttur hafði ráðist á litlu, sætu kisustelpuna mína þar sem hún svaf í sakleysi sínu. Þær voru í fangbrögðum þegar litla systir sleit þær í sundur! Og litla, sæta kisustelpan mín var öll útklóruð með, ég er gjörsamlega miður mín, bitsár á bringunni. Svo það var brunað upp á Dýraspítala þar sem hún var sprautuð með pensilínsprautu. Það er ekki nóg með að verða fyrir svona svívirðulegu launsátri heldur þurfti hún að fara í bíl! Og fá sprautu! Á meðan skraðræðisgripurinn var heima og hrósaði sigri og þóttist aldeilis hafa tekist að hrekja keppinautinn að heiman.
Þegar við komum aftur heim og Snotra litla, fórnarlambið, faldi sig uppi í glugga og rétt gjóaði einu auga í genum rifu til að fylgjast með ofbeldisseggnum, þá lá Kolfinna í leyni fyrir Dúlla. Ég ætlaði að taka hana upp og ræða þessa hegðun
Það er góð spurning.
SvaraEyðaEn takk fyrir ábendinguna :)