Þetta eru skrítnir tímar. Með tilkomu veraldarvefs og
tækniframfara getur hver sem er tjáð sig, hver sem er sýnt sig og hver sem er
krafist athygli. Það margt gott við þetta, það er líka margt vont.
Persónulega finnst mér þessi nýi tími frábær. Við heyrum
raddir sem við heyrðum ekki áður og sjáum sjónarmið sem voru áður falin. En þar
sem er ljós, þar er einnig skuggi. Við heyrum líka ókvæðisorðin betur og sjáum
hatrið betur.
Margt fólk hefur orðið frægt af litlu sem engu tilefni,
annað af meira tilefni. Upp hafa sprottið margir samfélagsrýnar sem tjá sig um
lífið og tilveruna. Þeir eru misgáfaðir eins og gengur og misvel metnir eftir
því.
Annað fólk hefur orðið frægt út af einhverju sem ég veit
ekki hvað er. Ég skildi t.d. aldrei út af hverju Fjölnir Þorgeirsson var frægur
og ég skil ekki af hverju Ásdís Rán er fræg. Þau eru voða sæt bæði tvö en ég
veit ekki hvað annað þau hafa unnið sér til frægðar.
Hitt er á hreinu að margir eru kallaðir en fáir útvaldir.
Samkeppnin er hörð og alls ekki allir sem ná í gegn. Svo er lífsins gæðum
misskipt í netheimum eins og annars staðar í lífinu. Sumir sem þrá athyglina fá
hana ekki á meðan aðrir verða frægir þvert gegn vilja sínum.
Það er ekki nokkur leið að átta sig á hvað er líklegt til
vinsælda. Skynsemi á t.d. ekki upp á pallborðið. Hófsamt orðaval ekki heldur.
Tilfinningaklám er alltaf gott sem og svæsið orðbragð. Töffaralegur málsvari
óvinsæls málstaðar er nokkuð góður. Einhver sem hægt er að elska og hata á sama
tíma.
Lo and behold. The Media proudly presents: Hildur Lilliendahl!
Kvenréttindabaráttan hefur alltaf verið hötuð enda
kollvarpar hún allri undirstöðu andstæðu-hugsunar okkar. Allar konur sem hafa
verið framarlega í kvenréttindabaráttunni hafa fengið það óþvegið. Það hlýtur
að vera algjörlega skelfilegt að vera fremst í víglínunni.
En hvernig varð Hildur fræg?
Ég man ekki eftir að hafa séð mikið til Hildar fyrr en
albúmið Karlar sem hata konur fór í
dreifingu á Snjáldurskinnunni. Þar mallaði það í nokkra daga áður en fjölmiðlar
fjölluðu um það og allt sprakk. Það bara sprakk! Hildur varð fræg á einni
nóttu. Hún hefur sjálf sagt (og nei, ég nenni ekki að leita að því) að hún hafi
gert ráð fyrir að þetta myndi standa yfir í svona 2-3 mánuði. Þess vegna ákvað
hún að taka slaginn. And did she ever! Hildur, ég verð þér ævarandi þakklát
fyrir hugdirfskuna því það þarf sterk bein til að standa í þessu.
Það sem ég hef hins vegar aldrei skilið eru meiningar sumra
þess efnis að Hildur hafi einhvern veginn ,,troðið“ sér í fjölmiðla. Að allar
þessar fréttir sem af henni hafa verið sagðar hafi hún ,,sent“ eða ,,komið“ því
í fjölmiðla. Kannski hefur hún sent eitthvað á fjölmiðla, ég bara veit það
ekki. Hins vegar veit ég að hún hefur varla mátt setja stöðufærslu á
Snjáldurskinnuna án þess að það yrði fréttaefni. Hún má ekki blogga án þess að
það sé komið í fréttir.Nú veit ég ekki margt um fjölmiðlaumhverfið á Íslandi
nema sem neytandi en eitt veit ég þó: Það fer ekkert í fjölmiðla sem fjölmiðlar
vilja ekki hafa þar og þeir geta grætt á. Follow the money.
DV var hrifnast af Hildi. Hún mátti ekki anda þá var það
komið á dv.is. Og af hverju ekki? Þessar fréttir urðu umsvifalaust mest lesnu
fréttirnar. Það hrúguðust inn athugasemdirnar. DV er búið að berjast við
fjárhagsörðugleika og vefmiðlar byggjast á auglýsingu. Því fleiri flettingar
því verðmætara auglýsingapláss. Þetta er ekki flókið.
En það ernú einu sinni svo með blessaða fjölmiðlana að þeir
snúast alltaf gegn sínum uppáhöldum. Kannski þoldi Kastljós ekki þessa gullgæs
sem DV var búið að koma sér upp. Það eina sem ég veit er að einn daginn ákváðu
fjölmiðlar að krossfesta Hildi Lilliendahl.
Allt í einu kom nefnilega í ljós að hún var ekki heilög.
Hvernig gátu fjölmiðlar ekki vitað það? Hún hefur verið mjög opinská um að hún
hafi stundað Barnaland undir nikkinu NöttZ. Það þarf ekki nema lesa bloggið
hennar til að sjá að þetta er strigakjaftur. Hvernig gat þetta mögulega komið á
óvart? Hafði flettingunum kannski fækkað? Var fréttaefnið Hildur ekki jafn
söluvænt og áður? Var krossfestingin bara síðasta sölutrikk auglýsingasalana?
