Ég ætla að varpa þessu út í kosmósið af því að ég held að við þekkjum flest svona fólk og, ég ætla bara að segja það, það er alveg hundleiðinlegt.
Það er erfitt að setja fram dæmi
af því að „þetta fólk“ gæti þekkt sig í dæmunum en það er líka stórhættulegt að
reyna að tala í kringum sannleikann. Við skulum því segja að frásögnin sé byggð
á sönnum atburðum. #afsakið.
Sko, ég er ekki að halda því fram
að fólk eigi ekki að vera ábyrgt gerða sinna en mér finnst í alvöru að það eigi
að vera einhvers staðar takmörk. Ég er ekki að tala um glæpi heldur bara svona
hegðun. Og mér finnst í alvöru að það eigi að vera einhver fyrningarákvæði
varðandi hvað má draga upp hvar og hvenær sem er.
Byggt á sönnum atburðum.
Dæmi 1.
Ég: Mér finnst ekki fallegt af
þér að kalla mig ljótum nöfnum í gær þótt við séum ósammála um þetta sem
gerðist.
Refsinorn: (setur upp heilagan
vandlætingarsvip og dregur fram 700 blaðsíðna syndaregisterið mitt í A3 broti (það
er ekki til í föstu formi heldur bara í höfði refsinornarinnar en þetta er byggt
á sönnum atburðum svo ég má byggja) og skellir því með dynk á púltið (ekkert
púlt heldur en þið vitið) og byrjar að fletta. Lítur ásakandi upp og segir
reiðilegum en dálítið brostnum rómi:) Jæja? Ég man nú vel þegar þú varst
sautján ára og sagðir eitthvað leiðinlegt við mig.
Ég: Þegar ég var sautján ára? Það
er rooosalega langt síðan að ég var sautján ára.
Refsisnorn: Það getur vel verið
en þetta særði mig mjög mikið og ég get ekki gleymt því.
Ég: (Kafandi djúpt í margra
áratuga gamlar minningar.) Ég man bara ekkert eftir þessu.
Refsinornin: Nei auðvitað ekki. Þér
hefur alltaf verið sama um mínar tilfinningar.
Ég: (Gjörsamlega að kreista
heilabörkinn.) Jú, ég man þetta! En heyrðu… Þetta var nú ekki alveg svona… Ég
baðst líka afsökunar.
Refsinornin: Það getur vel verið
en þetta situr alltaf í mér.
Dæmi 2.
Látum það vera að það sé eitthvað
dregið fram sem ég gerði af mér fyrir næstum fjörutíu árum síðan en mér finnst helvíti
skítt þegar ég á líka að bera ábyrgð á hegðun fólks mér tengdu.
Ég: Ég kann ekki vel að meta það
að þú sért að skipa mér fyrir verkum. Þú ert enginn yfirmaður yfir mér.
Refsinorn: (Dregur fram syndaregister sem ég kannast ekki við og skellir því á púltið og byrjar að fletta.) Jæja? Þetta er sko ekkert
öðruvísi en þegar maðurinn þinn skipaði einhverri annarri manneskju
fyrir verkum fyrir tuttugu árum síðan.
Ég: Ha? Hvað kemur þetta málinu
við?
Refsinornin: Ég er bara að segja
að þið hafið ekkert efni á að dæma.
Ég: Við? Við* erum ekkert að tala
við þig, ég er að tala við þig! Svo skil ég ekki hvað máli það skiptir hvað
maðurinn minn gerði áður en ég kynntist honum og það einhverri manneskju sem er
ekki hérna!
Refsinornin: Nei, það má aldrei
tala um ykkar hegðun.
Ég: Okkar...?! Ha?! Bara... Hvað?!
