Í fyrri pistli mínum nefndi ég að
fjórir einstaklingar misstu vinnuna en ég átta mig vissulega á að
mótvægisaðgerðir geta aldrei miðað að ákveðnum einstaklingum. Það sem ég vildi
sagt hafa er að sveitarstjórnin lagði niður fjögur störf fyrir menntaða
einstaklinga. Ég vona að þetta beri ekki með sér menntahroka en ég veit ekki
betur en landsbyggðina vanti störf fyrir menntafólk. Það er alla vega ein af
þeim röksemdum sem notaðar eru fyrir allsherjarlausnina álver, að í þeim eru
m.a. störf fyrir menntafólk.
Í umræðum um vanda landsbyggðar
hefur verið talað um að á landsbyggðinni sé einsleitt samfélag. Störf fyrir
háskólamenntað fólk hafa flust og beinlínis verið flutt á höfuðborgarsvæðið.
Talað hefur verið um „atgervisflótta“ og
„spekileka.“
Í umræðum um Bráðaaðgerðir
í byggðamálum á Alþingi þann
23. september 2014 sagði Oddný G. Harðardóttir: „Ein mikilvægasta
auðlindin og fjárfestingin er fjárfesting í menntun ungmenna á svæðinu. Það er
menntunarstig svæðisins sem eykur hagvöxt. Fyrir því er hægt að færa rök.“
Í Stöðugreiningu
Byggðastofnunar frá 2014 á Norðurlandi eystra kemur í ljós að: „...hlutur
íbúa á Norðurlandi eystra sem hafa lokið háskólaprófi, grunnnámi og
framhaldsnámi í háskóla undir landsmeðaltali.“
Því hefði ég haldið að það væri
áríðandi að halda hér atvinnu fyrir háskólamenntaða. Ekki vegna þess að
háskólamenntun sé eitthvað merkilegri en önnur menntun hvort sem hún er úr
skóla lífsins eða öðrum menntastofnunum heldur til að halda hér fjölbreyttu
samfélagi. Sem allir sem að byggðamálum koma telja að sé af hinu góða.
Ég er ekki að tala um að haldið
sé uppi atvinnubótavinnu fyrir háskólamenntaða vini og vandamenn eins og gert
er nú þegar heldur að sveitarstjórnin fari í það af einhverri alvöru að ýta hér
undir atvinnu.
Ein af fastanefndum
sveitarstjórnar er Atvinnumálanefnd. Skv. 4. grein erindisbréfs Atvinnumálanefndar
er hlutverk hennar m.a:
Að hlúa að og efla þá atvinnustarfsemi og nýsköpunarhugmyndir sem til staðar eru innan vébanda sveitarfélagsins á hverjum tíma sem og að stuðla að virku samstarfi sveitarfélagsins við atvinnuþróunarfélög og önnur hagsmunasamtök á svæðinu um markvissa uppbyggingu fjölbreyttra atvinnutækifæra. (Leturbreyting mín.)
Af hverju eru mótvægisaðgerðirnar
ekki inni á borði Atvinnumálanefndar? Blasir það virkilega ekki við að
Atvinnumálanefndin á að koma að þessu verkefni?
Ég verð að vísu að viðurkenna að
ég skil ekki tilgang svokallaðrar Atvinnumálanefndar.
Ég sat í henni í fjögur ár og eina virkilega verkefnið sem hún sinnti á þeim
tíma var að reyna að gera helstu atvinnugrein héraðsins enn erfiðara fyrir með
þarflausu banni við lausagöngu stórgripa. Eina verkefnið sem hún hefur sinnt á
þessu kjörtímabili er ljósleiðaravæðing. Það má vel vera að betra netsamband
skapi aukna atvinnu en persónulega hefði ég haldið að ljósleiðaravæðingin ætti
heima á borði Skipulags- og umhverfisnefndar. Meirihlutinn má vissulega útdeila
verkefnum að vild en væri ekki ráð að nefna hlutina réttum nöfnum og kalla bara
nefndina Gæluverkefnanefndina?
Ekki misskilja mig, ég er ekki að
segja að allt sé ómögulegt sem sveitarstjórnin gerir. Það var vissulega ráðinn
verkefnastjóri mótvægisaðgerða og ég vil endilega taka fram að gagnrýni mín og
hugleiðingar beinast ekki að verkefnastjóranum. Hún var ráðin til verkefnisins
á skýrum forsendum sem takmörkuðust ákaflega við húsið. Seigla er
nýsköpunarmiðstöð og þjónar afar vel sem slík. Hópur kvenna hefur t.d. hist þar
og unnið að verkefni um yndisferðamennsku
sem fékk
styrk frá Uppbyggingarsjóði Norðurlands eystra nýverið.
Hins vegar er verkefnastjórinn í
hlutastarfi og var fyrst aðeins ráðin til hálfs árs. Ráðningin hefur verið
framlengd en aðeins til ársloka 2016. Húsið var friðhelgað til tveggja ára. Það
er ekki hægt að treysta því að verkefnið sé komið til að vera.
Í góðu svari við síðasta pistli
mínum segir verkefnastjórinn: „Því komi í ljós að samfélagið vilji þetta alls
ekki þá er auðvitað fullt af fínum lausnum fyrir þetta fallega húsnæði...“
Nú er ég kannski að lesa of mikið
á milli línanna en þetta hljómar eins og ákveðinnar tortryggni gæti gagnvart
verkefninu. Það kæmi mér reyndar ekki á óvart ef Reykdælingar bæru takmarkað
traust til sveitarstjórnarinnar eftir þann blóðuga og einhliða niðurskurð sem á
undan er genginn. Því tel ég mikilvægt að sveitarstjórnin dragi úr öllum vafa
um framtíð verkefnisins og Reykdælingar og aðrir Þingeyjarsveitungar geti
treyst því að Seigla er komin til að vera.
Þótt ég telji Seiglu gott
verkefni og sveitarstjórninni til sóma þá tel ég engu að síður að betur megi ef
duga skuli.
