Fréttamiðillinn 641.is hefur sent sveitarstjóra
og oddvita fyrirspurn um það hvernig starfslokum fráfarandi skólastjóra
Þingeyjarskóla sé háttað. Hér
má sjá bæði spurningar og svör í leiðara ritstjóra.
7. gr. Upplýsingar um málefni
starfsmanna.
Réttur almennings til aðgangs að gögnum um málefni starfsmanna sem starfa hjá aðilum sem lög þessi taka til skv. 2. gr. tekur ekki til gagna í málum sem varða umsóknir um starf, framgang í starfi eða starfssambandið að öðru leyti.
Þegar aðrar takmarkanir á upplýsingarétti samkvæmt lögum þessum eiga ekki við er, þrátt fyrir ákvæði 1. mgr., skylt að veita upplýsingar um eftirtalin atriði sem varða opinbera starfsmenn:
1. nöfn og starfsheiti umsækjenda um starf, þegar umsóknarfrestur er liðinn,
2. nöfn starfsmanna og starfssvið,
3. föst launakjör annarra starfsmanna en æðstu stjórnenda,
4. launakjör æðstu stjórnenda,
5. áherslur og kröfur um árangur í starfi æðstu stjórnenda sem fram koma í ráðningarsamningi eða öðrum gögnum og upplýsingar um menntun þeirra.
Enn fremur er heimilt að veita upplýsingar um viðurlög í starfi sem æðstu stjórnendur hafa sætt, þar á meðal vegna áminninga og brottvísana, enda séu ekki liðin meira en fjögur ár frá þeirri ákvörðun sem um ræðir.
Með sama hætti ber að veita almenningi upplýsingar um eftirtalin atriði sem varða starfsmenn lögaðila sem falla undir lög þessi skv. 1. málsl. 2. mgr. 2. gr.:
1. nöfn starfsmanna og starfssvið,
2. launakjör æðstu stjórnenda og upplýsingar um menntun þeirra.
Almenningur á rétt til aðgangs að upplýsingum skv. 2. og 4. mgr. frá viðkomandi vinnuveitanda jafnvel þótt þær sé ekki að finna í gögnum sem tilheyra tilteknu máli.
Í 5.
gr. frumvarpsins er fjallað um takmarkanir á upplýsingarétti vegna
einkahagsmuna, þar með talið vegna fjárhagslegra hagsmuna einstaklinga. Í
athugasemdum við 5. gr. frumvarpsins kemur fram að ákvæði greinarinnar standi
ekki í vegi fyrir því að almenningur fái aðgang að gögnum um föst laun og önnur
föst launakjör opinberra starfsmanna. Að því leyti sem slík upplýsingagjöf fellur
undir ákvæði frumvarps þessa en ekki ákvæða laga nr. 121/1989, um skráningu og
meðferð persónuupplýsinga, leggur nefndin sérstaka áherslu á að skýra beri
ákvæði 5. gr. svo að með lögum þessum sé ekki aðeins tryggður aðgangur að
upplýsingum um föst laun opinberra starfsmanna heldur einnig að þeim
einstaklingsbundnu samningum sem gerðir hafa verið við starfsmenn um önnur föst
kjör þeirra, svo sem fasta (ómælda) yfirvinnu, akstursgjald o.fl.
Skv. 7. grein laga 140/2012 (nýju
upplýsingalögin) hefur almenningur rétt á þessum upplýsingum.
Réttur almennings til aðgangs að gögnum um málefni starfsmanna sem starfa hjá aðilum sem lög þessi taka til skv. 2. gr. tekur ekki til gagna í málum sem varða umsóknir um starf, framgang í starfi eða starfssambandið að öðru leyti.
Þegar aðrar takmarkanir á upplýsingarétti samkvæmt lögum þessum eiga ekki við er, þrátt fyrir ákvæði 1. mgr., skylt að veita upplýsingar um eftirtalin atriði sem varða opinbera starfsmenn:
1. nöfn og starfsheiti umsækjenda um starf, þegar umsóknarfrestur er liðinn,
2. nöfn starfsmanna og starfssvið,
3. föst launakjör annarra starfsmanna en æðstu stjórnenda,
4. launakjör æðstu stjórnenda,
5. áherslur og kröfur um árangur í starfi æðstu stjórnenda sem fram koma í ráðningarsamningi eða öðrum gögnum og upplýsingar um menntun þeirra.
Enn fremur er heimilt að veita upplýsingar um viðurlög í starfi sem æðstu stjórnendur hafa sætt, þar á meðal vegna áminninga og brottvísana, enda séu ekki liðin meira en fjögur ár frá þeirri ákvörðun sem um ræðir.
Með sama hætti ber að veita almenningi upplýsingar um eftirtalin atriði sem varða starfsmenn lögaðila sem falla undir lög þessi skv. 1. málsl. 2. mgr. 2. gr.:
1. nöfn starfsmanna og starfssvið,
2. launakjör æðstu stjórnenda og upplýsingar um menntun þeirra.
Almenningur á rétt til aðgangs að upplýsingum skv. 2. og 4. mgr. frá viðkomandi vinnuveitanda jafnvel þótt þær sé ekki að finna í gögnum sem tilheyra tilteknu máli.
Hins vegar er það rétt hjá sveitarstjóra og
oddvita að eldri
upplýsingalög gilda enn um Þingeyjarsveit.
Sé skoðað nefndarálit
Allsherjarnefndar með eldri upplýsingalögum, 50/1996, sem sveitarstjóri og
oddviti vísa í segir:
Þykir mér augljóst að það var ekki vilji löggjafans að
opinberir starfsmenn nytu einkahagsmunaákvæðisins.
Það væri óneitanlega áhugavert að fá þetta álitamál til úrskurðar.
Auk þess má ætla að
einkahagsmunaákvæðið eigi þá helst við ef einstaklingur stendur höllum fæti.
Magnús Salvarsson segir í BA ritgerð sinni í Lagadeild HÍ Takmörkun á upplýsingarétti
almennings sökum einkamálefna 1. málsl. 1. mgr. 9. gr. upplýsingalaga
2014:
Páll Hreinsson fjallar um í riti sínu Stjórnsýsluréttur,
málsmeðferð, að þegar um er að ræða mál er varða veitingu styrks eða bóta
til einstaklinga er oft um að ræða takmarkanir á aðgangi að gögnum á grundvelli
9. gr. upplýsingalaga. Helgast það í fyrsta lagi af því að sjálf tilvist þeirra
mála eða greiðslur af fyrrnefndu tagi afhjúpi félagsleg vandamál eða aðrar
viðkvæmar upplýsingar sem þagnarskylda ríkir um. Í öðru lagi geta upplýsingar
um fjárhæð bóta veitt með óbeinum hætti upplýsingar um tekjur eða eignastöðu
viðkomandi einstaklings..40 13
Verður því ekki annað
séð en þessi túlkun sveitarstjóra og oddvita á lagaákvæðinu standist ekki.
Vilji sveitarstjóri og
oddviti hengja sig á hugtakið föst laun
má benda á úrskurð Úrskurðarnefndar um upplýsingar, ÚNU 26. maí 2009
(A-303/2009) sem byggir á eldri lögunum þar sem segir:
Hvað varðar viðauka frá 12.
febrúar 2007, um réttarstöðu forstjóra vegna krafna sem aðilar kunna að beina
að honum persónulega í tengslum við störf hans hjá Fjármálaeftirlitinu, ber til
þess að líta að þar koma ekki fram beinar upplýsingar um föst launakjör
forstjórans. Á hinn bóginn verður að
telja efni hans nátengt starfskjörum hans að öðru leyti, auk þess sem þar koma
fram upplýsingar um ráðstöfun opinberra hagsmuna af hálfu Fjármálaeftirlitsins.
Með vísan til þess verður að telja að
hagsmunir almennings af því að fá aðgang að umræddum samningsviðauka séu, með
vísan til meginreglu 3. gr. upplýsingalaga um aðgang almennings að gögnum,
ríkari en einstaklingsbundnir hagsmunir forstjóra Fjármálaeftirlitsins af því
að þeim upplýsingum sem þar koma fram sé haldið leyndum.
Hvað varðar 5.
spurningu þá er henni svarað með orðhengilshætti og ekki svarað í raun.
Í fyrrnefndri ritgerð
Magnúsar Salvarssonar segir:
Páll Hreinsson fjallar um þetta í Upplýsingalögin, skýringarrit og
vísar m.a. í skrif þeirra en þar segir:
Eitt af markmiðum upplýsingalaga er að veita almenningi möguleika á að
fylgjast með störfum stjórnvalda. Af þeim sökum er meginreglan sú að störf
opinberra starfsmanna verða almennt ekki talin til einkamálefna þeirra í
skilningi 5. gr.56 uppl.. Þannig verður sennilega að telja að almenningi sé heimill
aðgangur að upplýsingum í gögnum starfsmannamála sem snerta það hvort
opinber starfsmaður hefur sýnt af sér óstundvísi, vanrækslu, óhlýðni við
löglegt boð eða bann yfirmanns síns, vankunnáttu eða óvandvirkni í starfi eða
hefur ekki náð fullnægjandi árangri í starfi. Hið sama gildir um
samstarfserfiðleika á milli opinberra starfsmanna. Komi til þess að starfsmanni
verði veitt áminning, honum vikið frá um stundarsakir eða að fullu sagt upp
störfum af framangreindum ástæðum er almenningi yfirleitt heimill aðgangur að
gögnum í slíkum málum.57
Hafi fráfarandi skólastjóra beinlínis verið vikið frá störfum
þá á almenningur rétt á að vita það. Við getum haft hvaða siðferðisskoðun á því
sem við viljum en lögin eru skýr.
Ég skal alveg viðurkenna eftir það sem á undan er gengið þá
langar mig að vita þetta. Ekki vegna viðkomandi heldur verndaranna. Lái mér hver sem vill.
Ég deili ekki þeirri skoðun með
ritstjóra 641.is að það sé réttur fráfarandi skólastjóra að fá
starfslokasamning. Starfslokasamningar eru uppfinning einkafyrirtækja til að
losa sig við stjórnendur sem eru ekki lengur í náðinni. Þeir eru ekki lögfestir
neins staðar og ég tel ekki gott að þeir nái fótfestu innan hins opinbera
kerfis. Ég tel mun eðlilegra að farið sé eftir kjarasamningum og lögum frekar
en stjórnvald geti samið um hvað sem er og greitt hverjum sem er hvað sem er úr
sameiginlegum sjóðum. Og neita svo að upplýsa um athafnir sínar eins og nú er
gert. Þá virðist sem topparnir einir fái
starfslokasamninga, fólkið sem hefur þegar fengið hvað mest. Skapist sú hefð að
allir geti samið um starfslok sín, sem mér finnst nú réttlátast fyrst þessi
vegferð er hafin, þá er sú hætta til staðar að fólk semji á mismunandi hátt og
sumir fái meira en aðrir. Þá er vert að benda á að sumir hafa samið svo
herfilega af sér að þeir fengu minna en
réttur þeirra stóð til. Vara ég alveg sérstaklega við þessari aðferð.
Hvað varðar svar við spurningu 7
þá er það vægast sagt hrokafullt. Það er svo sem ekkert öruggt að nýr dagur
rísi á morgun. Það eru hins vegar mjög miklar líkur til þess. Að neita að svara
því til hvað standi til að gera á morgun vegna þess að morgundagurinn er ekki
enn kominn er því ekkert nema hjákátlegur útúrsnúningur í besta falli. Standi
ekki til að segja fólki upp ber sveitarstjóra og sveitarstjórn að upplýsa það
hið fyrsta.
Að oddviti og hans handvaldi
sveitarstjóri leyfi sér að gera lítið úr ótta og óvissu skjólstæðinga sinna með
vísan til þess að fyrirhugaðar
uppsagnir þeirra séu ekki komnar til framkvæmda er með ólíkindum.