"Með hverjum viltu ekki vinna?"

Það er alltaf vont þegar þarf að segja upp fólki og eðlilegt að gera þá kröfu að til slíks sé vandað. Sérstaklega í fámennu sveitarfélagi þar sem atvinna hvað þá sérhæfð er ekki á hverju strái.

Í vor þurfti að segja upp kennurum og stjórnendum við Þingeyjarskóla í Þingeyjarsveit. Til þessara uppsagna kom vegna sameiningar Þingeyjarskóla í eitt hús en hann hafði verið rekinn á tveimur starfsstöðvum frá 2012.  Samfélagið er smátt og nánast allir þekkja alla. Eðlilegast hefði verið (að mínu mati, um þetta má deila) að segja öllum upp og auglýsa svo þær stöður sem ætla mætti að þyrfti við eins-húss-skóla. Til að fyrirbyggja misskilning vil ég taka fram að ég hefði ekki sótt um, ég get illa hugsað mér að vinna hjá Þingeyjarsveit eins og sakir standa. En með því að auglýsa stöður þá hefðu fleiri getað sótt um og eðlileg (og tímabær) endurnýjun hefði getað átt sér stað.

Ákveðið var að fara ekki þessa leið heldur segja upp skólastjóranum umfram lagaskyldu og ráða nýjan. Þrátt fyrir talsverðar deilur og særindi innan sveitarfélagsins ákvað sveitarstjórnin ekki að fá utanaðkomandi aðila til að sjá um ráðningu skólastjórans, eins og t.d Capacent, heldur ákvað að sjá um ráðninguna sjálf. Sem má þykja heldur undarlegt þar sem hún vill ekki vera um of með nefið ofan í stjórnsýslunni!

Nýr skólastjóri var ráðinn og virðist ráðningin ágætlega óhlutdræg. Hins vegar fékk nýi skólastjórinn að hefja störf sín á því að segja upp fólki.

Það var sem sagt ákveðið að sumum yrði sagt upp. Nýja skólastjóranum til aðstoðar var fengin utanaðkomandi hjálp svo allrar sanngirni sé gætt.

Ég veit svo sem ekki nákvæmlega hverjir sáu um viðtöl og tóku lokaákvörðun um uppsagnir, hins vegar virðist viðkomandi hafa tekist á nánast yfirnáttúrulegan hátt að klúðra öllu sem hægt var að klúðra.

Fyrst bárust okkur fréttir að bréfum sem innihéldu hinar ómerkilegustu dylgur. Bréfasendingin var fóðruð með því að fólk ætti andmælarétt við uppsagnir en að láta dylgjur ráða för þykir mér ómaklegt.

En hvaðan komu þessar dylgur? Í haust birtist viðtal við kennara sem var sagt upp og nefndi hann að honum hefði m.a. verið fundið til foráttu að vera svo erfiður í samstarfi. Þar með var orðið ljóst að samstarfsfólk var spurt um hvert annað.

Þetta hef ég fengið staðfest frá fleiri en einum og fleiri en tveimur aðilum. Í starfsviðtölunum sem tekin voru við fólk var borin fram spurning einhvern veginn svohljóðandi:

„Er einhver sem þér finnst erfitt að vinna með?“

Ja-há.

Fyrst persónulegt álit fólks á hvert öðru var tekið inn í jöfnuna þá langar mig að spyrja:

• Voru foreldrar spurðir að því hverjir þeir vildu að kenndu börnunum þeirra?

• Voru nemendurnir spurðir um hvaða kennarar þeim þættu góðir?

• Var horft til námsárangurs og/eða vellíðunar nemenda?

Eða var bara samstarfsfólkið spurt?

Hverjum gat mögulega dottið í hug að fólk sem stendur frammi fyrir því að missa lífsviðurværið sitt og jafnvel búsetugrundvöll í sveitarfélaginu sé heppilegur dómari á fólkið sem það er að keppa við um stöður?

Ég veit ekki hvort fólk vissi af þessari spurningu fyrirfram en það vissi auðvitað af henni eftir fyrsta viðtal.

Hvað ætli að gerist í aðstæðum sem þessum þar sem fólk getur ekki bara gefið sjálfu sér plús heldur öðrum mínus? Og ef mínusarnir eru nógu margir...

Nú vil ég taka fram að ég áfellist ekki fólk sem er að berjast fyrir lífsviðurværi sínu. Ég áfellist hins vegar fólk sem skapar svona aðstæður og setur fólk í svona stöðu.

Þetta eru forkastanleg vinnubrögð.

Leikur að tölum - framhald.

Ég ákvað að skoða aðeins betur þessar tölur um starfslokasamningana og setja inn í sniðmát.
Ef það er rétt hjá mér (svona sirka) að hver kennari kosti um 420 þús. á mánuði þá myndi hann vera að fá brúttó 321.249,-.

Það er undir kjarasamningum. Á vef KÍ er launareiknivél og þegar ég set inn í hana e.k. meðaltal af kennurunum þremur þá kemur þetta út.

Hver kennari ætti því, að meðaltali að vera með um 400 þús. brúttó. Það þýðir að heildarkostnaður sveitarfélagsins er ca. 511 þús. á mánuði vegna hvers kennara.

Set BHM sem stéttarfélag þar sem KÍ er ekki í boði og stutt orlof.

 

Sé miðað við að laun skólastjórnenda séu 600 þús. eins og gert var í fyrri færslu þá væru brúttólaunin tæp 460 þús.

Ég leyfi mér að álykta að þetta standist ekki. Skv. opinberum gögnum var skólastjórinn fyrrverandi með 683.042 á mánuði á síðasta ári. Ef við miðum við þá tölu þá er kostnaður vegna skólastjórans á mánuði á starfslokatímabilinu 893.006. (Kannski eru aðrar tekjur inni í þessari tölu svo við skulum hafa fyrirvara á því.)

Núna skulum við halda að aðstoðarskólastjórinn hafi verið með um 500 þús. brúttó á mánuði. (Bara af því að það er hugguleg tala.) Þá er heildarkostnaður vegna hans tæp 640 þús. á mánuði.

Þannig að það er bara tvennt sem kemur til greina:

Það er verið að snuða fólkið um biðlaunaréttinn, og hann er ótvíræður. 

Þótt ég trúi ýmsum til alls þá trúi ég því ekki að fólk hafi verið snuðað með starfslokasamningunum svo þá er bara eitt eftir:
Starfslokasamningarnir kosta sveitarfélagið ívið meira 30,5 milljónir. Ég myndi halda að þeir kosti lágmark 34, 4 milljónir. 
Mér finnst líklegt að þeir kosti meira því af hverju ætti að gera starfslokasamninga þegar biðlunaréttur gildir. Þá var inni í samningunum afsal á kærurétti (þess vegna lá á að aðstoðarskólastjórinn skrifaði undir samninginn áður en tilkynnt var um ráðningu skólastjórans fv. í nýtt stjórnunarstarf) sem og afsal á fimm ára forgangsrétti í sambærilegt starf. Ekki afsalar fólk sér réttindum fyrir ekki neitt. 

Það má leiðrétta mig ef ég er að reikna vitlaust, ég vann þetta talsvert hratt.