Háls

Árið 1922 keyptu hjónin Marteinn Sigurðsson frá Hrafnsstöðum og Aðalbjörg Jakobsdóttir frá Skriðulandi landið sem við búum nú á, Háls í Kinn.

Marteinn og Aðalbjörg

Sigurður og Aðaljörg eignuðust 5 syni; Helga, Sigurð, Jakob, Gunnar og Hrólf.

Aðalbjörg lést því miður langt fyrir aldur fram 1953, rétt tæplega 58 ára gömul. Marteinn hins vegar náði 95 ára aldri og lést 1986.

Þessi mynd er í sérstöku uppáhaldi. Sjáið hendina.

Eins og gefur að skilja kynntist ég þessu fólki aldrei en litla stúlkan okkar Marteins er jörðuð hjá þeim.  Mér finnst gott að hugsa til þess að þau gæti hennar.

Sigurður kynntist Helgu, stúlkunni á næsta bæ, Garðshorni. Þau byggðu sér hús úr landi Garðshorns sem þau nefndu Kvíaból. Landið hefur verið sameinað aftur undir nafni Kvíabóls. Sonur Sigurðar rekur þar nú ásamt fjölskyldu sinni  myndarbú eins og þekkt er.

Jakob fékk hlut móður sinnar í Skriðulandi og bjó þar frá 1950-1952 er hann flutti alfarinn til Reykjavíkur ogt eignaðist þar börn og buru.

Þegar Aðalbjörg lést stofnuðu Marteinn og synir hans er heima sátu, Helgi, Gunnar og Hrólfur með sér félagsbú utan um Háls.

Um 1960 kom ung kona frá Rauðá sem ráðskona í Háls. Hún hét Þórhildur Vilhjálmsdóttir, kölluð Tóta. Tóta féll fyrir Gunnari og eignuðust þau með tíð og tíma fimm börn. Er Marteinn, maðurinn minn, þeirra elstur.

 Þrátt fyrir að vera bráðhuggulegir menn þá gengu Helgi og Hrólfur ekki út. Eitthvað unnu þeir fjarri Hálsi og skoðuðu heiminn en komu svo aftur heim. Þeir tóku ástfóstri við börn Gunnars enda bjuggu þeir í sama húsi fram til 1986 og fylgdu þeim til vits og ára. 1986 keyptu þeir ásamt föður sínum gamla vinnuskúra frá Kröflu og útbjuggu úr þeim huggulegt hús.

Helgi og Hrólfur

Gunnar Marteinsson x2

Árið 1994 útbjó Hrólfur erfðaskrá þar sem arfleiddi börn Gunnars að öllum sínum eigum eftir sinn dag. 2005 var gengið svo frá málum að yngri kynslóðin tók við Hálsi. Ekki öll reyndar því tvö vildu ekki vera með heldur: „..þau börn Gunnars sem vildu hafa lifibrauð sitt af búskap á Hálsi.“

Árið 2006 kynnumst við Marteinn. Ég var svo heppin að ná að kynnast Tótu tengdamóður minni og þeim Helga og Hrólfi.  

Tóta. Mjög sterkur ættarsvipur.

Árið 2008 vorum við hjónin svo lánssöm að eignast dreng. Að sjálfsögðu kom ekkert annað til greina en að skíra hann Gunnar og koma upp öðrum Gunnari Marteinssyni á Hálsi.

Árið 2012 var guð okkur aftur góður og gaf okkur annan dreng. Hann er mikill bóndi í sér og alveg sérstaklega hrifinn af kindunum.

Hér er gott að ala upp börn, fjarri ys og þys þéttbýlisins. Ég veit ekki hvort þeir vilja verða bændur en hér eru rætur þeirra. Þeim líður vel í skólanum sínum og eiga þar vini. Kannski vilja þeir gera eitthvað annað er þeir eldast en ég vona að þeir fái að alast hér upp, fái að halda rótum sínum og bæti vonandi við blómum er fram líða stundir.