Fyrir rúmum tuttugu árum síðan að
sumarlagi byrjaði að stíflast á mér nefið og leka úr augunum. Bar ég mig
aumlega við lækninn í fjölskyldunni sem setti í brýnnar og sagði kuldalega: „Þú
verður að hætta að reykja.“ Það var nú reyndar nokkuð sama hvað að mér amaði,
reykingarnar voru alltaf orsakavaldurinn. Vinkona mín sem var orðin leið á að
hlusta á snörlið í nefinu á mér benti mér vinsamlegast á að það væri hægt að fá
ofnæmistöflur án lyfseðils í næsta apóteki. Ég fjárfesti í slíkum og gat bæði
andað og reykt þetta mesta frjókornasumar í Reykjavík í manna minnum.
 |
| http://tcsmoking.wikispaces.com/Mouth+Cancer |
Núna hef ég lagt tóbakið á
hilluna (í bili, alla vega, áskil mér fullan rétt til að falla hvenær sem er). Hins
vegar er ég komin á fimmtugsaldur. Mér sýnist á öllu að á milli fertugs og
fimmtugs gerist bara eitt í lífi kvenna: Þær fara á breytingaskeiðið.
Nú hefur þessu blessaða
breytingaskeiði verið gerð nokkuð nákvæm skil í blöðum, bíómyndum og
sjónvarpsþáttum. Einkenni breytingaskeiðsins eru mjög fjölbreytt, nógu
fjölbreytt til þess að nú flokka ég allt sem á mig herjar undir
breytingaskeiðið.
Það munaði ekki miklu fyrir
tveimur árum að ég yrði ein af þessum konum sem mæta upp á spítala með
undarlega magaverki og eignast síðan barn aldeilis óvænt. Ég ýki kannski
örlítið en það var ekki fyrr en mér var orðið verulega óglatt að ég ákvað að
kaupa þungunarpróf. Með naumindum að ég tímdi því.
Eitt helsta einkenni
breytingaskeiðsins er hitakófið. Við höfum séð það í hinum ýmsu myndum í
óendanlegum fjölda afþreyingarefnis. Mér verður ekki heitt öðruvísi en ég sé
sannfærð um að ég sé með hitakóf. Ég sat
í rólegheitum heima hjá mér fyrir nokkru og svitnaði: „Jæja, þar kom að því“ hugsaði
ég og hélt áfram að svitna. Stuttu seinna varð mér litið á hitastillinguna og sá
að eldri skæruliðinn var búinn að setja allt í botn.
Í vetur var ég að kenna og byrjaði
að hitna. Sagði nemendum að þau yrðu að þola mig fáklædda mér væri bara svo heitt
enda komin á erfiðan aldur. Þá sögðu þau, rjóð í kinnum, að það væri nú bara
skrambi heitt í stofunni.
Ég skipti mjög ört um rafhlöður í
reykskynjurunum því ég kem ekki til með að fatta það ef kviknar í.
En svo er nú annað. Þegar ég fór
að leita mér upplýsinga um breytingaskeiðið þá las ég (einhvers staðar, finn
það auðvitað ekki núna) að um 85% kvenna færu bara nokkuð snöfurlega í gegnum
skeiðið. Dr. Alexandar Smárason sagði á fyrirlestri að 20% kvenna fyndu aldrei
fyrir neinum óþægindum.
Kvenfélögin vestan Fljótsheiðar
stóðu fyrir fyrirlestri um „Tíðahvörf
og hormónameðferð“ með Alexander. Þar kom margt fróðlegt fram, t.d. það að
fylgni brjóstakrabbameins og hormónameðferðar er ekki jafn mikil verið hefur
látið. En eins og við vitum þá hafa verið miklir fordómar gagnvart
hormónameðferð. Alveg eins og verkjastillingum í fæðingum. Undarlegur andskoti
þessi þörf samfélagsins fyrir þjáningar kvenna.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli