Ljósleiðari og landsbyggðin

Fyrir 10 árum, eða meira, komu iðnaðarmenn í húsið hennar mömmu og settu upp box í kjallaranum. Svo stóðu íbúarnir og horfðu á boxið og veltu fyrir sér hvað þetta væri. Kom í ljós að búið væri að leggja ljósleiðara í húsið. Það bað enginn um hann og enginn borgaði fyrir hann. Við erum að tala um Reykjavík, btw.

Ef við á landsbyggðinni viljum fá ljósleiðara þá verðum við að borga hvítuna úr auganu bara fyrir lagninguna. Þá verðum við væntanlega að borga heimtaugargjald líka.
Þetta fer alveg nett í taugarnar á mér.

Þar fyrir utan þá verðum við öll, þéttbýlið líka, að borga mánaðarlega áskrift bara fyrir að fá að hafa aðgang að ljósleiðaranum ca. 3000 kr. á mánuði. Þá á eftir að borga fyrir það sem við viljum fá í gegnum ljósleiðarann. Enda skilst mér að ljósleiðarinn sé ekki jafn vinsæll í þéttbýlinu og maður gæti haldið þar sem mun ódýrari kostir eru í boði.

En vitiði. Ég held að svona viðskiptamódel myndi hvergi fá að líðast. Nema á Íslandi.

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Krossinn sem ég ber

Vandamál og lausnir