Eðalkerran Ford Orion '87 er með ákveðnar sérþarfir. Þá helsta að verða bráðnauðsynlega að vera með svolítið bensín í skrokknum, sérstaklega þegar það er mikið frost. Í gær var bensínstriið komið ansi neðarlega þegar ég var að renna í vinnu um áttaleytið. Þegar ég er á Breiðholtsbrautinni , rétt komin framhjá ljósunum við Sprengisand, drepur drossían á sér. Sem betur fer var ég vinstra megin og gat rúllað upp á umferðareyju. Gat ekki fyrir mitt litla líf munað símanúmer á leigubílastöð en giskaði á eitthvað og hringdi í vitlaust númer. Þá ákveð ég að vekja litlu systur í útkall. Hún bað um smá séns, ætlaði að koma og hjálpa mér með bílinn en gaf ér upp símanúmer á leigabílastöð svo ég gæti komið mér upp í skóla. Ég hringi í 588-5522 og bið um bíl. Þegar ég er búin að því ákveð ég að prófa að starta bílnum og hann flýgur í gang. Svo ég hringi aftur og afpanta bílinn. Set svo í gír og bíllinn drepur á sér. Þá hringi ég aftur og panta aftur bíl. Fer út og stilli mér upp. Þá stoppar bíll með samstarfskonu minni innanborðs og býður mér far. Svo ég hringi aftur og afpanta aftur. Og þá skellti konan á mig! Ég er svo aldeilis bit.
Látið ekki sakleysislegt útlitið blekkja!
Já, við fyrstu sýn virðist þetta ósköp eðlilegur köttur. En hún er það ekki!
Ég var hringd út um tvöleytið í dag því að þessi vargur, þessi glæpaköttur hafði ráðist á litlu, sætu kisustelpuna mína þar sem hún svaf í sakleysi sínu. Þær voru í fangbrögðum þegar litla systir sleit þær í sundur! Og litla, sæta kisustelpan mín var öll útklóruð með, ég er gjörsamlega miður mín, bitsár á bringunni. Svo það var brunað upp á Dýraspítala þar sem hún var sprautuð með pensilínsprautu. Það er ekki nóg með að verða fyrir svona svívirðulegu launsátri heldur þurfti hún að fara í bíl! Og fá sprautu! Á meðan skraðræðisgripurinn var heima og hrósaði sigri og þóttist aldeilis hafa tekist að hrekja keppinautinn að heiman.
Þegar við komum aftur heim og Snotra litla, fórnarlambið, faldi sig uppi í glugga og rétt gjóaði einu auga í genum rifu til að fylgjast með ofbeldisseggnum, þá lá Kolfinna í leyni fyrir Dúlla. Ég ætlaði að taka hana upp og ræða þessa hegðun
Stundum er lífið eins og lygasaga
SvaraEyða