Það er foreldrafundur á morgun, þá get ég aldeilis básúnað mig út með hvað börnin eru óþekk. (he,he.) Nei, þau virðast líka vera haldin jólablús það eru ekki alveg sömu lætin og fyrir jól. Nema náttúrulega að ég sé svona úthvíld eftir fríið að taugarnar eru ekki lengur trekktar í botn. Enda gerði ég ekkert í jólafríinu nema reisa mig upp við dogg reglulega til að teygja mig í sælgætið. Ferlega er vont að verða gamall. Hér áður fyrr gat ég hakkað í mig Machintosh karmellurnar án vandkvæða en núna þarf ég að gæta þess vel að rífa ekki úr mér fyllingar eða brjóta krónísku tönnina. Svo steyptist ég út í bólum við sykurátið og fékk meltingartruflanir af öllu þessu þunga kjötáti. Sjæse!
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Ummæli
Skrifa ummæli