Að endingu verð ég nauðsynlega að taka það fram að ég lét ekki kúga mig til reykleysis. Hvorki andlega né peningalega. Ég fann nefnilega lausn á málinu. Það eina sem ég hefði þurft að gera er að koma mér í samband við smyglara, sjóara t.d.nóg er af þeim, sem getur útvegað mér tóbak á lægra verði en gengur og gerist á Íslandi. Þá hefði ég get reykt eins og mér sýndist án þess að borga krónu til íslenska ríkisins. Orðið fárveik með lungnaþembu, hjartasjúdóm og krabbamein og legið inni á spítala í rándýrri meðferð án þess að hafa lagt til krónu til heilbrigðiskerfisins með reykingasköttum. Þá hefði ég sko hlegið hásum hlátri á milli hóstakastanna, dregið súrefniskútinn á eftir mér út á stétt og reykt mínar smygluðu sígarettur. Þegar ég hafði fattað þetta þá gat ég hætt að reykja, af því að það var mín ákvörðun en ekki annarra.
Látið ekki sakleysislegt útlitið blekkja!
Já, við fyrstu sýn virðist þetta ósköp eðlilegur köttur. En hún er það ekki!
Ég var hringd út um tvöleytið í dag því að þessi vargur, þessi glæpaköttur hafði ráðist á litlu, sætu kisustelpuna mína þar sem hún svaf í sakleysi sínu. Þær voru í fangbrögðum þegar litla systir sleit þær í sundur! Og litla, sæta kisustelpan mín var öll útklóruð með, ég er gjörsamlega miður mín, bitsár á bringunni. Svo það var brunað upp á Dýraspítala þar sem hún var sprautuð með pensilínsprautu. Það er ekki nóg með að verða fyrir svona svívirðulegu launsátri heldur þurfti hún að fara í bíl! Og fá sprautu! Á meðan skraðræðisgripurinn var heima og hrósaði sigri og þóttist aldeilis hafa tekist að hrekja keppinautinn að heiman.
Þegar við komum aftur heim og Snotra litla, fórnarlambið, faldi sig uppi í glugga og rétt gjóaði einu auga í genum rifu til að fylgjast með ofbeldisseggnum, þá lá Kolfinna í leyni fyrir Dúlla. Ég ætlaði að taka hana upp og ræða þessa hegðun
Ummæli
Skrifa ummæli