Ég er með þvílíka viðbjóðskýlið á enninu að það hálfa væri hellingur. Það er svo stórt og svakalegt að það er orðið erfitt að halda höfðinu í uppréttri stöðu. Það er svo hrikalega hjúmongus og eld-eldrautt að þetta er orðið issjú í vinnunni. Í þau örfáu skipti sem ég hef fengið smá bólu á mitt annars lýtalausa skinn þá hefur enginn nefnt það einu orði. Og eru þó unglingar í meirihluta í vinnuumhverfi mínu. En þetta er þvílíkur hryllingur að það verður ósjálfrátt eitt helsta umræðuefni dagsins. Það er farið að tala um mig sem ,,Ásta og bólan". Ég er sumsé ekki lengur bara eintala þótt þetta sé nú ekki tvítalan sem ég hafði í huga. Samkennari minn horfði á mig áðan og spurði kurteislega hver hefði verið að skalla mig ósköpin eru þvílík.Og það er ekki nokkur leið að ná greftrinu úr þessu ógeði, hann liggur svo djúpt. Ég er búin að margráðast á ófétið og misþyrma yfirborðinu sem verður bara rautt og voðalegri vessavellandi viðbjóður við hverja árás en hroðbjóðurinn haggast ekki. Ég er alvarlega að íhuga akút aðgerð. Eru lýtalæknar með neyðarsíma?