Þar kom að. Ég er greinilega orðin aðeins of kærulaus í fríinu. Ég er náttúrulega í fríi svo ég er bara róleg á því og ekkert að klæða mig upp á svona sérstaklega. Í gær fór ég út að ganga og ætlaði að gera það líka í dag. (Hef reyndar ekki gert það, damn.) Var kölluð út um hádegi til að fara með í gamlársdagsinnkaupin. Þar sem ég geri ráð fyrir að fara síðan í labbitúrinn þá fer ég í gamlar joggingbuxur og regnstakkinn. Þegar við litla systir erum að fara í innkaupin kemst ég að þeirri niðurstöðu að regnstakkurinn sé of einangrandi fyrir Hagkaup svo ég gríp gamla, götótta lopapeysu af litlu systur. Úti í Hagkaup hittum við svo frænfólk. Eftir hittinguna þá nefni ég það við systur að ég sé nú ekki mjög smart. Þá kemur hjá: ,,Já, ég var einmitt að spá í hvað væri í gangi hjá þér. Þú ert farin að verða ansi casual." Ó, vei. Ég er orðin undarleg.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Ummæli
Skrifa ummæli