Dröslaðist í vinnu í dag og hafði það þokkalegt fram eftir degi. Hef að vísu enga matarlyst sem er 0ryggt sjúkdómseinkenni. Það er bara eitthvað sjúkt við það að langa ekki til að borða. Keyrði svo á 20 til Húsavíkur til að fjarfesta í kóka kóla sem ég hef eftir öruggum heimildum að sé gott í maga. Hér er sem sagt hvorki skafið sandað né saltað. Doesn't seem like it alla vega. Þegar ég kom heim réðst pestin á mig og ég hörfaði undan upp í rúm. Þetta er búin að vera mjööög langvinn pest og ef mér batnar ekki á morgun gríp eg til örþrifaráða. Eins og leita læknis eða eitthvað svoleiðis. Veit ekkert hvað er um að vera í þjóðfélaginu en sýnist a því litla sem ég hef séð að sápuóperan sé á fullri fart. Þá hef ég ekki misst af miklu.
Látið ekki sakleysislegt útlitið blekkja!
Já, við fyrstu sýn virðist þetta ósköp eðlilegur köttur. En hún er það ekki!
Ég var hringd út um tvöleytið í dag því að þessi vargur, þessi glæpaköttur hafði ráðist á litlu, sætu kisustelpuna mína þar sem hún svaf í sakleysi sínu. Þær voru í fangbrögðum þegar litla systir sleit þær í sundur! Og litla, sæta kisustelpan mín var öll útklóruð með, ég er gjörsamlega miður mín, bitsár á bringunni. Svo það var brunað upp á Dýraspítala þar sem hún var sprautuð með pensilínsprautu. Það er ekki nóg með að verða fyrir svona svívirðulegu launsátri heldur þurfti hún að fara í bíl! Og fá sprautu! Á meðan skraðræðisgripurinn var heima og hrósaði sigri og þóttist aldeilis hafa tekist að hrekja keppinautinn að heiman.
Þegar við komum aftur heim og Snotra litla, fórnarlambið, faldi sig uppi í glugga og rétt gjóaði einu auga í genum rifu til að fylgjast með ofbeldisseggnum, þá lá Kolfinna í leyni fyrir Dúlla. Ég ætlaði að taka hana upp og ræða þessa hegðun
Samúðarkveðjur. Er líka með pest. Ekki gaman.
SvaraEyðasama hér, síðasta vígið féll í gærkvöldi (eldri dóttirin)
SvaraEyðalátum okkur batna og það sem fyrst!