Þá er ég búin að fara í vikulegan verslunarleiðangur til Húsavíkur og er tilbúin í helgina. Finnst alltaf gott að fá helgarfrí en er sérstaklega ánægð með það núna. Búin að vera eitthvað þreytt þessa viku. Held reyndar að ég viti hvað það er. Þegar ég lagðist í löngu flensuna þá hætti ég alveg að hreyfa mig fyrir utan þetta nauðsynlega. Svo kom kuldakast og... Bara allar ástæður til að hola sér niður í sófa og gera sem minnst. Núna er tollurinn að koma. Því minna sem maður gerir því latari verður maður. Ég ætla því að hreyfa mig um helgina. Ég á hlý föt og get alveg dröslast út að labba. Það er m.a.s. skíðagöngubraut hérna. Ég á að vísu ekki skíðin en get kannski fengið þau lánuð. Ætla alla vega að skoða brautina um helgina. Get kannski fundið fleiri gönuleiðir þótt það sé ekki annað.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Ummæli
Skrifa ummæli