Úff, gerði heiðarlega tilraun til venjulegrar göngu. Það var tveggja tíma barningur í gegnum ýmsar gerðir snjós (er eignafallið ekki örugglega svona?). Glærasvell leynir sér ekki en það er erfitt að átta sig á hvítkristölluðum snjó. Er hann það frosinn að ég renni, nógu frosinn til að halda mér, ekki nógu frosinn til að halda svo fóturinn stingist metra niður? Ég átti við allar þessar gerðir í dag. Verst er þegar maður dúmbar niður í hverju skrefi og þarf að klofa. Ég geri mér samt vonir um að ég hafi fengið mikla líkamsrækt út úr þessu. Það er hins vegar ljóst að ég reyni þetta ekki aftur fyrr en snjóa leysir. Best að athuga með gönguskíðin.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Kannski er það snjóss? Eða snjóra?
SvaraEyðasnjávar?
SvaraEyða