Þar sem ég er nú að berjast gegn depresion þá samþykkti ég að fara í sveitina með mæðgunum. Litla systir er dagmamma hjá hundastelpu (ég veit það heitir tík, hundastelpa er bara sætara) sem er ferlega sæt og skemmtileg og mikill hvolpur inn við beinið þótt hún sé orðin átta ára. Hún kann ekki að sækja hluti og það var alveg sama þótt ég kastaði frisbee, spýtu eða sparkaði fótbolta ég þurfti að hlaupa sjálf á eftir þessu öllu. Hestarnir voru reyndar mjög spenntir fyrir frisbeeinu og hlupu á eftir því. Hestarnir voru líka mjög spenntir fyrir hundinum og Ísold, þriggja vetra trippi, elti hana á harðaspretti og virtist ætla sér að hlaupa hana niður. Samt er Ísold voða blíð og sleikir mann sundur og saman ef maður er ekki nógu fljótur að forða sér. Ég er alla vega komin með augastað á þessum hundi og langar mikið til að stela honum. (henni).
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Ummæli
Skrifa ummæli