Eniga meninga

Um daginn voru sendir út álagningarseðlar og velt upp skattakóngum og –drottningum í kjölfarið. Sveitastjórar Ísafjarðar og Bolungavíkur komu fram í fréttum og sögðu okkur að þeir aðilar sem efstir voru á lista í þeirra fjórðungum borguðu ekki krónu í útsvar til sveitafélagana, þetta væri allt fjármagnstekjuskattur sem færi beint til ríkissjóðs. Fjármálaráðherra finnst það alveg fáránlegt að sveitafélögin fengu einhvern hluta af þessu og það finnst Pétri Blöndal líka.
Nú sé ég það í fréttum að Þórunn Sveinbjarnadóttir ráðherra segir að Seyðisfjarðarbær hafi eftirlitsskyldu með Fjarðarárvirkjun og sveitastjórnir geri sér ekki grein fyrir þeirri ábyrgð sem á þeim hvíli.
Mikið hlýtur það nú að vera gott að vera í þeirri stöðu að geta hirt sem mest af öllum tekjum og komið ábyrgðinni yfir á einhverja aðra. Gerir fólk sér ekki grein fyrir því að sveitafélögin mörg hver, sérstaklega þau minni, eru alvarlega fjársvelt? Sveitafélögin eru með leikskólana, grunnskólana, elliheimilin og núna miklu meiri eftilitsskyldu en þau gera sér grein fyrir og helst á að flytja meira yfir. Og þegar það eru engir peningar til til að reka þetta allt saman þá verður einhvers staðar að skera niður. Það er náttúrulega gert í laununum. Leik- og grunnskólakennarar sem og starfsfólk á dvalarheimilum aldraðara hafa heldur betur fengið að sitja á hakanum. Þegar launin eru orðin svo léleg að fólk er getur varla lifað á þeim þá hættir það og fer til Reykjavíkur þar sem næga vinnu er að hafa. Þá náttúrulega minnkar útsvarið hjá sveitafélaginu og það hefur úr minna að spila ... og svona heldur þetta áfram þar til landsbyggðin er daut.