Það er samt dálítið fúlt að detta aftur í svona ,,pásu". Þetta er eins og lífið sé einhvern veginn í pásu. Maður er eitthvað að dóla og slæpast en getur ekkert gert af viti því að verkfallið gæti leysts allt í einu. Ég veit t.d. ekki hvort ég ætti að reyna að fá mér vinnu, ég var eiginlega búin að ákveða það fyrir rúmri viku síðan en þá skall allt í einu á frestun. Get ekki flogið út, peningalaus og... Verkfallið gæti allt í einu verið búið. Er gaman að fara hringinn í nóvember? Bíllinn minn er reyndar búinn á því. Gæti náttúrulega fengið einhverja kaupleigu og svo bara den tid den sorg. Nei, ætli það sé ekki bara DVD og þunglyndið.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Ummæli
Skrifa ummæli