Ég lenti í því óláni að leggja mig í dag. (Hey, come on! Ef Árni Nonsense getur lent í því óláni að stela almenningsfé og einhver hárgreiðslugaur getur lent í því að halda fram hjá þá hlýt ég líka að geta lent í hlutum!) Sem ég skil ekki alveg því ég svaf ekkert voða lítið í nótt. Svaf kannski ekki alveg nóg en ekkert of lítið. Getur verið að það sé einhver janúardeyfð yfir manni? Annars er ég eiturhress í vinnunni. Ég er sem sagt ánægð í vinnunni. Ég hef tekið þá ákvörðun (eins og ég hef áður sagt, I know, ég er kennari, við höfum tilhneigingu til að endurtaka okkur) að halda áfram að vinna og fara aðra rússíbanaferð. Sumsé að taka að mér nýjan bekk og sennilega fylgja honum í gegn. Það passar ágætlega að hætta þá, þá lendi ég ekki í næsta verkfalli. Svo gæti ég dottið niður á einhverja frábæra vinnu einhvers staðar. Það kemur bara í ljós.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Ummæli
Skrifa ummæli