Þegar ég var á næturvöktum á geðdeildinni forðum daga þá fengum við reglulega mannréttindayfirlýsingar frá skjólstæðingum. Þær fjölluðu um hitt og þetta en aðalmálið var samt alltaf hið skelfilega mannréttindabrot að leyfa sjúklingum ekki að reykja á næturna. Ástæður þess eru ýmsar en sú þó helst að það er bannað að reykja í opinberum byggingum. Næturvaktin er alltaf fáliðuð og enginn til að fylgja fólki út. En þar fyrir utan þá er svefn eitt besta meðalið og ef fólk t.d. í maníu fær ekki að reykja þá er hálf-fúlt að mega það ekki og lítil ástæða til að vaka. Ég man eftir einni konu sem var að leggjast inn og fannst þetta ægilegt því hún vaknaði upp á næturna til að reykja. Svo kom það nú upp úr dúrnum að fyrst þessi möguleiki var ekki fyrir hendi þa svaf hún eins og steinn út nóttina. Tilgangurinn var ekki ræða reykingar á stofnunum heldur öll þessi mannréttindamnefesto sem við fengum. Fyrst til byrja með les maður þetta spjaldanna á milli svo fórum við vaktararnir að ræða að við ættum nú bara hreinlega að fá borgað sérstaklega fyrir að lesa þetta.
Mér varð hugsað til þessa í dag en grunnskólanemendur eiga það til að detta í mikla mannréttindabaráttu og fjalla ítarlega um það sem kennarar hafa ekki rétt til að gera eða segja og hvaða rétt þeir hafa til að gera og segja hvaðeina sem þeim sýnist. En þegar upp er staðist þá snýst þessi mannréttindasbarátta þeirra aðallega um það að fá að tala og trufla sem mest í tímum. Mér er það samt fullkomlega ljóst að þetta verður stundum að gerast. Börn verða að máta sig við mótmælin líka. Mér fannst þetta bara dálítið fyndið.

Ég er að pæla.