Þetta er nú meiri dásemdardagurinn. Yndislegt veður og arkað upp í sveit. Fjórar kerlingar, tvö ungmenni, tvö börn, þrír hestar og hundur. Svo grill og ostakaka. Þetta er yndislegt líf.

Við þennan fréttaflutning af skemmtanahaldi ungmenna í Garðabæ þá mundi ég eftir sögu sem samstarfskona mín sagði mér í fyrra. Mér hefur verið sagt frá þessari samansöfnun áður og mér varð hugsað til foreldranna og hvar þeir væru. En alla vega, sagan er þannig að samstarfskona mín á tvo drengi sem eru orðnir ungir menn núna. Þegar yngri drengurinn var unglingur þá var það alveg á hreinu hvenær hann ætti að koma heim og mamman vakti eftir honum. Svo í eitt skiptið að hann kom ekki á réttum tíma. Mömmuna grunaði hvar hann væri og keyrði á staðinn en sótti samt ekki strákinn heldur svona keyrði fram hjá svo hann sæi hana. Svo fór hún bara aftur heim. Hvern hitti hún þar annan en drenginn.

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Krossinn sem ég ber

Vandamál og lausnir