Hvalveiðarnar

Ég ætla að segja það strax í byrjun að vissulega á þjóðin að ráða sér sjálf og nýtingu sinna auðlinda. En...

Íslendingar hafa ekki stundað hvalveiðar í 17-20 ár og þorskstofninn er ekki hruninn. Hvalveiðimenn hafa ekki gengið atvinnulausir um göturnar heldur þvert á móti hefur hvalveiðibannið skapað atvinnu við hvalaskoðun hér og hvar. Aðallega Húsavík. Fátækt fólk hefur ekki soltið heilu og hálfu hungri vegna brotthvarfs hvalkjöts úr verslunum. Það er til fólk sem á ekki til hnífs og skeiðar en það er ekki vegna skorts á hvalkjöti.
Mig grunar að öll þessi eftirspurn eftir hvalkjöti sé byggð á einhverjum misskilningi. Ég grillaði hrefnukjöt í sumar. Einu sinni, bara til að prufa. Það var ágætt. Ég get ekki hugsað mér að borða neitt annað hvalkjöt og annað hvalkjöt var ekki sýnt i fréttinni um hvalkets eftirspurnina. Japanir borða hvalkjöt en þeir fullnægja sinni eftirspurn fullkomlega sjálfir. Það er enginn markaður fyrir þetta kjöt. Svo af hverju í ósköpunum er verið að hefja hvalveiðar aftur?
Það er tvennt sem mér dettur í hug.
Við álversandstæðingar vorum aðeins of duglegir að benda á hvalaskoðun sem mótvægi. Ekki eina mótvægið og ekki aðalmótvægið en gott dæmi. Ferðamenn eru þegar byrjaðir að afpanta í hvalaskoðun á Húsavík. Þegar ríkisstjórnir eru búnar að ganga af öllum atvinnuvegum landsbyggðarinnar dauðum þá kemur auðvitað sú stund að jafnvel hörðustu andstæðingar samþykkja helvítis álverið eða flytja ella. Það er ekki um neitt annað að ræða.
Hin ástæðan held ég að sé að ríkisstjórnin er að gefa Bandaríkjamönnum langt nef eins og óþroskaður krakki. ,,Ókey, þú vilt ekki leika lengur heima hjá mér með stríðstólin þín svo ég ætla að drepa hval í staðinn. Nanananananaaa..." Er þetta sjálfstæð ákvörðun eða er verið að láta aðra stjórna sér? Ég bara spyr.
Við erum að fá alþjóðasamfélagið upp á móti okkur fyrir ekkert. Kosturinn er reyndar sá að ef það er skellt á okkur viðskiptabanni þá hætta þeir kannski við að slátra landbúnaðinum. Mér þykir það samt hæpið.

Og lífið heldur áfram

Litla systir var í heimsókn hjá mér um helgina. Það var mjög skemmtilegt og upplífgandi. Ég hef nefnilega verið eitthvað óskaplega þreytt undanfarið. Það gæti auðvitað staðið í einhverju sambandi við það að ég er að gera frekar mikið. Ég byrjaði t.d. í líkamsrækt í haust. Nágranni minn og samkennari spurði hvert ég vildi koma með í átak. Ég hélt það væri Í form eftir fertugt eins og þessi þjálfari var með í vor svo ég hélt mér hlyti að vera óhætt. Þetta átti líka að vera styrktarná´mskeið frekar en þolþjálfun. Samt vorum við vigtaðar í fyrsta tíma! Núna er stúlkan orðin óð og vill losa okkur við allt lýsið. Not what I signed up for! Ekki svo að skilja að maður hafi ekki gott af því að léttast en mér finnst það bara ekki alveg aðalmálið. Ég er með yngri konum þarna og ég persónulega hef engan áhuga á því að fá kúlurass, sem virðist vera takmark þessa námskeiðs. Ég var meira að hugsa um hjartað og blóðrásina og verkinn í bakinu, sem er nota bene að versna. En það er svona. Ég ætla að reyna að þrauka þetta. Bara sex vikur eftir.