Hvað er blogg?

Ég hef bloggað, mismikið, frá 2002. Ég tók ekki þátt í fyrstu bylgjunni en fljótlega eftir það. Á sínum tíma þótti þetta fyrirbæri, blogg, mjög skrítið, jafnvel hættulegt. Allir gátu bloggað, allir gátu tjáð sig um allt og alla.
Rétt er að taka fram að blogg er myndað af orðinu web-log. Fyrst í stað voru þetta einhvers konar dagbækur, kannski ekki ósvipað og facebook er í dag. Pólitískt þenkjandi fólk byrjaði fljótlega að tjá sig um skoðanir sínar og halda sínum málstað fram.
Mjög fljótlega fóru bloggarar að setja sér ákveðnar siðareglur. Aðallega fólst í þeim að ekki mátti nafngreina fólk. Það að fólk væri kannski persónugreinanlegt ákveðnum hóp þótti í lagi. Ég hef reynt að halda mig við þá reglu. Tjáningarfrelsið þykir þó mikilvægast.
Enn þann dag í dag eru margir sem skilja ekki fyrirbærið blogg.  Þótt blogg sé vissulega opinbert og flest öllum opið (sumum bloggum er hægt að aðgangsstýra) þá gilda ekki um það sömu reglur og um t.d. fréttasíður. Þetta er allt annar handleggur.
Ég skrifa allt öðruvísi á bloggið en þegar ég skrifa greinar ætlaðar blöðum eða fréttamiðlum. Ég leyfi mér, innan ákveðinna marka, að láta gamminn geisa á blogginu enda ætlast ég til að öllum sé það ljóst að hér gilda ekki sömu reglur né gerðar sömu kröfur og gerðar eru á stærri miðlum. Ég er langt í frá ein um þessa skoðun. Mig minnir (finn þó ekki) að Arngrímur Vídalín skrifaði grein á Knúsið þar sem hann misminnti um ákveðið ljóð. Fólk gerði athugasemdir og krafði hann um útskýringar. Hann svaraði því til að fólk ætti vinsamlegast að átta sig á að um blogg væri að ræða. Mér datt í hug á sínum tíma að blogga á Smugunni sálugu en ákvað að gera það ekki einmitt af því að ég vildi njóta frelsis litla einkabloggsins. Þá þarf ég væntanlega ekki að taka fram að mér þykir það ósköp klén fréttamennska að taka ,,fréttir" af bloggi og facebook. Sérstaklega í leyfisleysi.
Sjálf les ég blogg ýmsra. Ég er ekki sammála öllum og sumir fara beinlínis í taugarnar á mér. Ég bregst við slíku með því að hætta að lesa viðkomandi blogg. Að reyna að ala upp fullorðið fólk hvað þá að reyna að breyta skoðunum þess er eitthvað sem ég nenni ekki að standa í. Það má stunda tjáningarfrelsi sitt mér að meinlausu, ég les bara annað.
Fyrir þau sem vilja taka upp blogg þá get ég alveg mælt með Blogger, ég hef ekki séð ástæðu til að færa mig. Mörg eru hrifin af WordPress.
Ég hvet sem flest til að byrja bara að blogga. 

Pælingar um pælingar

Undanfarið hefur Aðalsteinn Már Þorsteinsson sett fram alls konar pælingar á fréttasíðunni 641.is. Þetta eru skemmtilegar pælingar og gaman að lesa og sjá hvað sveitungar mínir eru að spá og spekúlera. Finnst mér fólk gera of lítið af því hér í sveitarfélaginu að taka þátt í opnum umræðum.

Síðasti pistill Aðalsteins hefur setið í mér og kemur tvennt til: 

Annars vegar lýsir hann reynslu okkar aðkomufólks á mjög lýsandi en reiðilausan og kurteisan hátt. Þetta þykir mér aðdáunarvert jafnaðargeð í erfiðum aðstæðum.

 Hins vegar veit ég ekki hvað mér þykir um seinni hlutann.

Ég hef alltaf gert mér grein fyrir því að einn daginn hætti ég að skilja heiminn. Fyrir um sex árum síðan hélt ég að sá dagur væri upprunninn, heldur snemma þó. Þá sat jakkafataklæddur maður í sjónvarpssal og útskýrði fyrir þjóðinni að tímarnir væru breyttir, fólk gæti lifað á því einu að þjónusta hvert annað. Þetta þótti mér óskiljanlegt, ég hef nefnilega alltaf staðið í þeirri meiningu að e.k. frumvinnsla yrði að eiga sér stað. Nokkru síðar kom í ljós að þessi grundvallarlögmál höfðu ekki breyst. Ætla ég því að leyfa mér að halda þessari skoðun.

Laugar Reykjadal

Ég hef einnig staðið í þeirri meiningu að þéttbýli myndist við eða nálægt frumvinnslusvæðum. Sbr. að þorp skapast þar sem auðvelt er að sækja sjóinn. Að þjónustukjarnar myndist þar sem nokkrir bændur stunda búskap, af því að það þarf að þjónusta þá og fjölskyldur þeirra. Ég geri mér engu að síður grein fyrir að annað lögmál getur gilt um borgir sem eru miðstöðvar þjónustu. 

Ég hef alltaf litið á Þingeyjarsveit sem landbúnaðarhérað og vil að landbúnaði sé gert hærra undir höfði en gert er. Það er fullvissa mín að leggist landbúnaður af á þessu svæði þá leggst í framhaldinu öll byggð hér af. Mér getur vissulega skjátlast. En það er engu að síður trúa mín að fækki bændum með meiri ,,hagræðingu“ þá minnkar eftirspurn eftir þjónustu Lauga. Alla vega yfir vetrarmánuðina.

Nú dreg ég ekki í efa að það er mjög gott að hafa þéttbýliskjarna í sveitarfélögum. Hversu nauðsynlegur hann er hins vegar er ég ekki viss um. Þetta þýðir ekki að ég sé að gera lítið úr gildi Lauga þótt ég velti upp annarri hlið. Laugar eru Þingeyjarsveit mjög dýrmætar, perla í menningarflórunni og afar mikilvægur hluti af ferðamannaþjónstu sveitarfélagsins.

Mig grunar að grein Aðalsteins komi til að hluta vegna kapphlaupsins um staðsetningu sameinaðs skóla. Reykdælingar vilja vissulega halda skólanum hjá sér. Er það vel, ekkert þykir mér eðlilegra en að hver og einn haldi fram ágæti síns staðar.

Mér þykir mikilvægi Lauga sem þéttbýliskjarna ekki slíkt að það yfirgnæfi alla aðra möguleika. Ætti Þingeyjarsveit yfirdrifið nóg af peningum þætti mér einboðið að byggja nýtt skólahúsnæði á Laugum. Á meðan svo er ekki þykir mér það óráðsía að nýta ekki frekar þau tvö skólahús góð sem við eigum nú þegar. Sem standa einnig í skilgreindum þéttbýliskjörnum skv. Aðalskipulagi.

Með vinsemd og virðingu,

Ásta Svavarsdóttir

dreifbýlistútta.