föstudagur, júlí 12, 2024

Heimsókn í Reykjavíkurhrepp

Nýverið fórum við yngri sonurinn til Reykjavíkur þar sem hann fór á námskeið. Ég er að undirbúa hann fyrir forsetaframboð, ég ætla mér að verða skyld forseta! Námskeiðið var í Ármúlanum þannig að við fengum að gista hjá ættingjum nálægt Laugardalnum. Þegar allt þetta var skipulagt þá stóð ég í þeirri meiningu að bakverkurinn yrði á undanhaldi á þessum tímapunkti og við mæðginin gætum bara gengið þennan spöl. Svo fór nú ekki, bakverkurinn versnaði heldur og ég var nánast ógöngufær. Þar sem við voru bíllaus í borginni þá voru góð ráð dýr.  Ég ýki aðeins, við eigum góða að og okkur var oft skutlað.

 

Samgöngur.

Engu að síður þá var fólk í vinnu svo stundum þurftum við að redda okkur sjálf. Nú finnst mér nákvæmlega ekkert að því að nota strætó svo ég kveikti á Klappinu og lagði af stað. Þegar ég var í Reykjavík þá kostaði eitt far fyrir fullorðinn 630 kr. og ungmenni 315 kr. Ég sé að það hefur hækkað síðan upp í 650 kr. fyrir fullorðna og 325 kr. fyrir ungmenni, fannst mér nú nóg um samt. Miðinn gildir í rúman klukkutíma svo það er hægt að komast ansi langt og skipta um vagn. Það breytir því ekki að mér finnst verðið hátt. Auðvitað er hægt að kaupa mánaðarkort og árskort en það þjónaði litlum tilgangi fyrir vikudvöl.

Þótt ég sé þokkalega tæknilæs þá er ég samt komin á sextugsaldur og ég átti stundum erfitt með að skilja (kl)appið. Við ætluðum í eitt skipti í Kringluna og skv. appinu áttum við að skipta um vagn á Skeggjagötu. Ég veit alveg sirka hvar Skeggjagata er, hins vegar kom aldrei upp á skjánum stoppistöðin Skeggjagata sem varð til þess að við fórum fram hjá. Við enduðum á endastöðinni þar sem okkur var skipað út. Þegar ég spurði vagnstjórann hvar við gætum náð í vagn í Kringluna þá hafði hann enga hugmynd um það og nánast skipaði okkur út. Ég man þá tíð þegar vagnstjórar í Reykjavík þekktu leiðarkerfið eins og handarbakið á sér. Því er ekki að heilsa lengur greinilega. O tempora, o mores!

Við komumst nú samt í Kringluna. Þegar við ætluðum heim þá vildi drengurinn endilega prófa Hopp hjól svo mamman lét sig hafa það að fara á eitt slíkt. Þá komst ég að því að lengri ferðir eru dýrari á hopp hjólum en strætó. Styttri ferðir eru ódýrari. Orðin klár á apparatið þá notaði ég Hopp hjólin stundum eftir þetta. Eins og áður sagði þá eru styttri ferðir ódýrari og þetta er nokkuð þægilegur ferðamáti. Fyrir utan holurnar á gangstéttum og vegum. Það þarf að fara varlega.

Nú er það augljóst að Reykjavík er að reyna að gera einkabílnum örðugt fyrir. Endalausar þrengingar á götum og lítið um stæði. Það er allt í lagi ef það kemur eitthvað í staðinn. Því er ekki að heilsa. Strætó gengur með löngu millibili og er frekar dýr. Það þarf alltaf að ganga einhvern spotta. Mín persónulega skoðun; fjölga ferðum og lækka verðið, jafnvel hafa ókeypis.

 

Unglingarnir.

Eitt kvöldið fórum við drengurinn á leikvöllinn við Langholtsskóla. Það var fallegt veður og talsvert mikið af unglingum og börnum. Núna er ég komin á þann aldur að ég er orðin hrædd við unglinga svo ég var nú kannski ekkert yfir mig hrifin. En þarna söfnuðust þeir saman, sumir á vespum  og sumir veipandi Einhverjir piltar fundu svo leikfangabyssu sem einhver hafði skilið eftir/gleymt/týnt og dunduðu sér í talsverðan tíma til að slátra leikfangabyssunni. Þetta var eitthvað rafmagnsvætt og þeir hættu ekki fyrr en mekkanóið var komið í tætlur og og batteríin út og suður. Ég sagði auðvitað ekki neitt enda hrædd við unglinga en ég hneykslaðist óskaplega í hljóði.

Ég laumaðist líka til að taka mynd.


Seinna keyrðum við systir mín fram hjá Unglingavinnunni þar sem mökkur af unglingum í gulum vestum potuðu í beð. Seinna um kvöldið keyrðum við aftur fram hjá beðinu og ég gat ekki séð að arfinn hefði eitthvað minnkað. Systur minni finnst þetta sætt,  alveg eins og Hildi Eir.



Ég er ekki alveg þar…

 

Heimsending.

Þar sem ég er þarna ein heima einn daginn þá ákveð ég að prófa heimsendingu úr apóteki. Ég er ánægð með þetta; ég get sent inn lyfjaendurnýjunarbeiðni í Heilsuveru, svo get ég farið í Lyfjuappið og valið það sem mig vantar. Þegar ég er heima á Húsavík þá get ég sótt það í apótekið sjálft en þarna í Reykjavíkurhreppi er hægt að fá sent heim líka! Þvílíku dásemdar þægindin. Reyndar tímasetti ég þetta ekki rétt og missti því af sendlinum en samt, þetta er hægt😊

 

Bíó.

Eitt kvöldið ákváðum við forsetaefnið að skella okkur í bíó og sjá Inside Out 2. Höfum það í huga að þetta er teiknimynd en vissulega fórum við að kvöldi til og á sýningu með ensku tali. Nú það er við manninn mælt að þarna mætir slæðingur af unglingum. Um miðja mynd tekur stúlkan sem situr skáhalt fyrir framan mig upp símann sinn!  Hann lýsist auðvitað upp og truflar mig í bíó, ég borgaði mig inn! Og hvað er stúlkan að skoða? Neyðarskilaboð frá móður sinni? Nei. Hún er að skoða myndir af annarri stúlku. Og af því að síminn blastaði þarna upp nánast fyrir framan mig þá sá ég að þetta var svona upptillimynd með duckface svipnum. Ókey, ég get sagt ýmislegt um stöðu ungra stúlkna í heiminum, hún er ekki góð, og þær ómanneskjulegu kröfur sem til þeirra eru gerðar en, og þetta er mjög meiningarfullt en, það má alveg bíða með að skoða og læka þessar myndir sem svarar til einnar bíómyndar. 

Það er erfitt að vera unglingur, ég veit það.




Færsla Lögreglunnar á Norðurlandi eystra

Það mun mér hæfara fólk fjalla um þessa færslu Lögreglunnar á Norðurlandi eystra en það eru nokkrir hlutir í þessu sem mig sem almennur áhor...