Þetta kemur gríííðarlega á óvart.

Your Dominant Intelligence is Linguistic Intelligence

You are excellent with words and language. You explain yourself well. An elegant speaker, you can converse well with anyone on the fly. You are also good at remembering information and convicing someone of your point of view. A master of creative phrasing and unique words, you enjoy expanding your vocabulary. You would make a fantastic poet, journalist, writer, teacher, lawyer, politician, or translator.

What Kind of Intelligence Do You Have?

Með sérstöku tilliti til þess að ég er tungumálakennari og finnst það æðislegt.
Fundið hjá Hrund.

Þá er ég búin að fara á bókamarkaðinn. Tók múttu með mér. Það var alveg stappað af fólki svo við fórum í gegn eins og stormsveipur. Mér tókst nú samt að kaupa mér bækur fyrir 14 þúsund. Saga Íslands í 5 bindum vegur náttúrulega þyngst. Þar sem það er svo yndislegt veður þá ákváðum við mútta að sporta okkur aðeins og rúntuðum upp í bústað og í hesthúsið. Segi ekki að líf mitt sé mjög spennandi en það er ósköp ljúft. Og ég er alveg sátt við það.

Mig langar á bókamarkaðinn.

Af því að þetta er mitt blogg og ég má skrifa um það sem mér sýnist og vera eins væmin og sjálfhverf eins og mér sýnist þá langar mig til að segja aðeins frá honum pabba mínum.
Pabbi minn var bara svona pabbi eins og gengur og maður spáir ósköp lítið í það hvernig karakterar foreldrar manns eru. En um daginn þá vorum við að tala um börn og hvenær á að láta þau vakna sjálf í skólann og bera sjálf ábyrgð á háttatíma sínum, hætta að horfa á sjónvarpið, slökkva á tölvunum og svona. Þá mundi ég eftir því að alveg langt fram eftir aldri, svei mér ef það kom ekki jafnvel fyrir eftir stúdentspróf þá passaði pabbi alltaf upp á það að vekja mig og okkur systurnar. Það er að segja ef við vöknuðum ekki sjálfar því við vorm jú með klukkur.Hann byrjaði á því að koma inn í herbergi og segja okkur hvað klukkan væri. Ef við komum okkur ekki fljótlega á lappir þá kom hann aftur inn og sagði ákveðinn: ,,Sestu upp!" Jemundur hvað ég þoldi það ekki. Og einhvern tíma hvæsti ég eitthvað á hann en man ekki hvað það var. En það var alla vega mjög sjaldgæft að við svæfum yfir okkur.
Þegar ég var að rifja þetta upp þá mundi ég líka að pabbi hafði þann sið að fara alltaf síðastur að sofa. Ég spáði náttúrulega ekkert í það á þeim tíma en sé það núna að hann var að passa upp á okkur, gæta þess að allir væru komnir í ró og ekki að vaka fram eftir.Það var ekki fyrr en ég var komin í menntaskólann og var kannski að lesa undir próf að pabbi færi að sofa þótt ég vekti fram eftir.

Hann faðir minn hafði þann eiginleika að vera alltaf með manndrápssvip a öllu myndum

en hann er ágætur hér með múttu einhvers staðar úti í heimi. Hann er líka með Churchill vindilinn uppi í sér sem var einkennandi fyrir hann og hefur vafalítið átt stóran þátt í krabbameininu sem lagði hann að velli 1996 þegar hann var rétt orðinn 55 ára.
En hann var nú ekki alltaf með manndrápssvip. Hér er hann lítill og sætur.

Hér er hann 18 ára í Mennaskólanum.

Skeggið er ekki alveg vaxið saman. Amma Didda fullyrti að hann haefði verið kallaður shake-inn frá Siglufirði af því hann þótti svo sætur! Ég veit nú ekki um það eða hvort þetta hafi verið móðurástin. Hverjum þykir sinn fugl fagur...

Ég er veik heima, hjá mömmu. (Oh, come on! Það er glatað að vera ein veik heima.) Mér líður að vísu ágætlega, nema þegar ég hreyfi mig, þá fer eitthvað af stað. Ég hreyfi mig þá bara mest lítið, ég meika það. Það er heldur ekki gott þegar Snotra leggst ofan á magann á mér. Snotra er alveg yfir sig ángð að hafa mig í heimsókn.
Það fer í taugarnar á mér að vera veik. Ég gengst upp í því að vera hörkutól sem veikist aldrei og mætir í vinnuna no matter what. En... Tilhugsunin um að gubba í miðri kennslustund var ekki freistandi. Falleg mynd, ekki satt?

Gat ekki klárað vinnudaginn vegna flökurleika (no pun intended). Fann það í morgun þegar ég gekk út um dyrnar að mér var hálfóglatt en var alveg sannfærð um að þetta myndi lagast. Það gerðist ekki. Ég er samt ekki komin með gubbupest ennþá enda er þetta ekkert vúlgar blogg! En þegar ég var komin með beinverki og höfuðverk ofan á flökurleikann þá gafst ég upp og fór. Líður samt betur núna eftir að ég er búin að sofa og taka verkjalyf. Vona að ég komist í vinnuna á morgun.

Við kennararnir sem fóru í skíðaferðalag vorum að fylla út vinnuskýrsluna. Þegar maður fer í dagsferð þá fær maður borgaða 12 tíma en þegar maður gistir þá fær maður borgaða 15 tíma. Og frá þessum 15 tímum dregur maður kennslustundirnar. (Bara svo það sé á hreinu, engin tvíborgun í gangi.) Það sem ég er ekki alveg sátt við er að við fáum ekkert borgað fyrir næturnar. Ég skil ekki alveg hvernig á að að skilja það. Er ég þá ekki að vinna frá 23:10 til 8:10 daginn eftir? Hefði ég kannski bara mátt fara heim yfir nóttina? Áttum við bara að hætta að passa upp á hlutina klukkan 23:10 og bara fara að sofa? Ekkert að skipta okkur af því að það væri hávaði og læti og sumir að halda vöku fyrir þeim sem vildu sofa? Og börnin sem veiktust sitt hvora nóttina, áttum við ekkert að sinna þeim? Eða er það bara sjálfsagt og eðlilegt að við vinnum kauplaust? Gefum okkur það að við hefðum getað sofið, sem við gátum ekki, við hefðum samt vaknað upp ef það væru læti. Við hefðum verið vakin ef eitthvað hefði komið upp á, eins og gerðist. Flokkast þetta þá ekki alla vega undir að vera á bakvakt? Og fær fólk ekki almennt borgað fyrir það að vera bakvakt?

Góðir hlutir að gerast í Fellaskóla. Þróun kennsluhátta á yngsta stigi

Spurning dagsins:

Þegar þú notar niðrandi orð um aðra manneskju, hvort segir það meira um manneskjuna sem þú ert að tala um eða þig?

Ég og litla systir

(þetta er hún fyrir cirka 27 árum)
erum að skipuleggja ljósmyndasafn fjölskyldunnar. Ég vil skanna allt inn en hún vill líma allt inn. (Mér til talsverðrar mæðu.) Hún er búin að fela fyrir mér nokkrar myndir svo um daginn þá skannaði ég inn ljósrit af myndinni af þeim Jósefínu og Kleópötru á svölunum og myndin kom auðvitað ekki nógu vel út. (Ég vona að allir geri sér ljóst hversu alvarlegt mál þetta er.) Í kvöld kom myndin svo í leitirnar og fleiri til. Þess vegna ætla ég að birta hér með fleiri myndir úr heimsókn Kleópötru til Jósefínu dóttur sinnar fyrir 15 árum síðan.


(Já, Jósefína mín, þetta er stór heimur. Og mundu það að hafið býr yfir hundrað hættum.)


(Mamma! Leyf mér að súpa!)

Er það hrikalega fordómafullt af mér ef ég segi að ég sé að missa umburðarlyndið með umburðarlyndinu? Ég var nefnilega að horfa á fréttirnar og ég beinlínis reiddist.
Já, allt í lagi. Ég ætla bara að opinbera fordóma mína. Ég kæri mig ekki um fjölmenningarlegt samfélag á Íslandi. Ég tel landið hreinlega ekki nógu stórt til að rúma það. Mér finnst sjálfsagt að fólk fái að flytja hingað ef það er að koma til Íslands til að setjast hér að og verða Íslendingar. Ef það er að koma hingað til að verða þjóðarbrot þá á það ekki erindi. Ef það ætlar að koma hingað til að fá góða vinnu og ágæt laun en ætlar að hafa allt eins og það var heima hjá því að öðru leyti. Ef fólk flytur hingað þá verður það að aðlaga sig íslenskri menningu. Í alvöru, ef þetta var svona æðislegt heima hjá þér, af hverju varstu þá að flytja þaðan? Now you got the best of me, come on and take the rest of me.
Þú kemur ekki hingað til að njóta góðs af því sem íslenskt samfélag hefur upp á að bjóða og drepur síðan dóttur þína fyrir að sofa hjá íslenskum strák. Það hefur reyndar sem betur fer ekki gerst hér enn þá en það eru konur gangandi hér um með slæður á höfðinu. Það eru börn hér í skólum sem neita að læra um önnur trúarbrögð. Ætlum við bara að bíða? Eða ætlum við að læra eitthvað af þjóðunum í kringum okkur? Ég get reyndar ekki séð það á innflytjendastefnu Íslendinga að þeir hafi lært nokkurn skapaðan hlut af reynslu annarra.
Fólki er hleypt hingað inn í hrönnum og bara látið danka. Það er ekkert gert til að hjálpa því. Stór hluti innflytjenda er Asíuættaður. Asísk tungumál eru tónatungumál og það miklu, miklu erfiðara fyrir Asíu-Íslendinga að læra íslenskuna en t,d, slavneska innflytjendur svo ekki sé talað um skandinava. Við erum að horfa upp á það að hingað koma asískar konur með börn, kannski 5-6 ára. Börnin hafa ekki lært sitt eigið tungumál almennilega, vantar öll helstu hugtök. Konan giftist íslenskum manni og það er töluð bjöguð enska á heimilinu. Barnið kann ekki sitt eigið tungumál, lærir ekki almennilega ensku og ekki almennilega íslensku. Nei, það er ekki nóg að vera bara í skólanum. Ég held ég fari rétt með það að móttökudeildin sé bara í eitt ár. Og þótt það sé boðið upp á stuðning þá dugar það ekki til því að munurinn á tungumálunum er svo ofboðslega mikill. Það eru börn, unglingar og ungmenni hér á landinu sem hafa kannski búið hérna meirihluta ævi sinnar og þau eru mállaus. Og það er okkur að kenna. Við, sem þjóð, sem samfélag, erum að bregðast þessu fólki. Eru þá ónefndar konurnar sem fá enga kennslu, tala bara brogaða ensku inni á heimilunum og vinna láglaunastörf. Við sjáum það að innflytjendur eru að safnast í láglaunastörfin og það er enginn að vernda rétt þeirra. Mér er minnisstætt þegar Landspítali-Háskólasjúkrahús sagði upp flestöllu ræstingafólkinu sínu og réði það síðan aftur í minna starfshlutfall. Undarlegast var að það var látið vinna sömu vinnuna áfram, bara á lægri launum. Af hverju ætli það hafi verið? Af hverju sagði enginn múkk við þessu? Hvað ætlum við svo að gera þegar góðærið fer þegar efnahagslífið tekur sínar hefðbundnu sveiflur? Ætlum við þá að ráðast að innflytjendunum sem eru ,,að taka vinnuna frá okkur"? Var það ekki það sem gerðist í hinum löndunum? Eins og t.d. hjá Þjóðverjum gagnvart Tyrkjunum.
Ég veit að ég endaði öðruvísi en ég fór af stað en málið er að mér finnst vanta innflytjendastefnu hjá ráðamönnum. Mér finnst eins staðan er í dag þá er verið að leggja grunninn að kynþáttahatri og vandamálum sem er hægt að koma í veg fyrir ef rétt er haldið á málum.

Það gæti si svona hvarflað að manni að það sé smá þráhyggja í gangi.

Fyrir um 10 árum síðan átti ég græna lopapeysu sem ég varð gjörsamlega samgróin. Ég á hana ennþá en hún er komin í hengla. Svo fékk ég mér rauða lopapeysu sem náði aldrei jafn góðum tengslum við hana. Núna er ég búin að fá mér bláa lopapeysu og ég fann hvernig við erum að gróa saman. Svo núna er ég að hugsa um að fara í mína nýju, fínu, bláu lopapeysu og tölta mig út og kaupa MP3 spilara.

Þessi færsla var í boði: Það er sunnudagur og ég veit ekki alveg hvað ég á við mig að gera.