Gamall, reiður femmi.

Í fréttum Stöðvar 2 í gærkvöldi birtist viðtal við Dagbjörtu Jónsdóttur, sveitarstjóra Þingeyjarsveitar þess efnis að Þeistareykjavirkjun myndi mala gull fyrir Þingeyjarsveit í náinni framtíð. Reiknað væri með að hagnaðurinn næmi um 300 þúsund krónum á ári á hvert heimili í sveitarfélaginu. Leigutekjurnar eru þegar byrjaðar að streyma inn, "Sveitarfélagið fær einnig umtalsverðar tekjur af sölu á efni úr jarðvegsnámum og af leyfisgjöldum. " Miðað við brosið á sveitarstjóranum þá er engin ástæða til að ætla að ekki sé rétt með farið. Þetta er sigursælt ánægjubros. Það er skemmtilegt að Kristján Már skyldi reikna gróðann út miðað við hvert heimili í Þingeyjarsveit. Það er eins og hann geri fastlega ráð fyrir að heimilin í Þingeyjarsveit fái að njóta gróðans.  Það er verra að hann skyldi ekki spyrja sveitarstjórann í beinu framhaldi hvernig heimilin í Þingeyjarsveit myndu njóta gróðans. Það vill nefnilega þannig til að fyrr um daginn, örfáum klukkustundum áður en hið

Fyrir 11-14 árum síðan átti ég tíma hjá þáverandi heimilislækni mínum í Reykjavík. Ég og fjölskyldan höfðum lengi verið hjá þessum lækni og þekkti ég hann af góðu einu. Í þetta skipti brá þó svo við að hann var mjög þurr á manninn, með leiðinlegan svip á andlitinu og virtist hafa lítinn áhuga á því sem ég var að segja, virtist helst vilja losna við mig sem fyrst. Ég skildi ekkert í því hvaðan á mig stóð veðrið og fannst þetta mjög óþægilegt.  Undir lok samtalsins spyr hann mig hvort ég sé "komin á örorkubætur, núna?"  Ég varð undrandi á spurningunni og svaraði því neitandi og sagði honum hvar ég væri að kenna. Maðurinn gjörbreyttist, það lifnaði alveg yfir honum, kom bros á andlitið og hann byrjaði að spjalla. Varð maðurinn sem ég þekkti. Ég var alveg jafngáttuð á þessum umskiptum og ég var á fyrri hegðun og skildi hreint ekkert í þessu. Þar til ég áttaði mig á hvað hafði gerst: Hann hafði ruglað mér saman við litlu systur mína. Við systur erum mjög líkar og oft r