Önnur eignaskipti

Þótt H. hafi “keypt” suðurbæ þá keypti hann ekki innbúið og hefði átt að skipta því. Það hefur ekki gerst.

Móðir þeirra lést í september 2016 og þar sem foreldrarnir voru ógiftir þá átti að skipta móðurarfinum. H. tók að sér að sjá um skiptin, þá lék allt í lyndi. Hann hefur ekki enn lokið þeim skiptum. Innbússkipti hafa að sjálfsögðu ekki farið fram. H. hefur yfirtekið Gamla bæ og heldur þar öllu innbúi. Hann hefur verið að deila því út eftir eigin geðþótta. A. hefur t.d. fengið ýmislegt en Marteini og G. hefur ekkert verið boðið. Enda er það ekki í verkahring H. að bjóða eitt eða neitt, það á að skipta hlutunum. H.bar í okkur lítil vatnsglös sem við höfðum lítinn áhuga á og tappatogarasett sem við báðum ekki heldur um fyrir eina rauðvínsflösku.

Ég sagði A. frá í spjalli að það væri sett í gamla bæ sem mér þætti fallegt. Ég var ekki að reyna að fá settið. A. reyndi samt að fá settið fyrir mig og tókst að ákveðnu leyti, ég fékk fjögur glös með en H. hélt fimm því hann var með þau "í notkun."

Faðir þeirra lést í janúar nú í ár. Hann og HH. drifu sig að sækja eigur gamla mannsins á Hvamm án þess að ræða það við neinn. Hvar ætli þær eigur séu núna? Eignaskipti hafa ekki einu sinnu verið nefnd, það treystir sér engin/n í þann slag við H.

Á morgun: Hluthafafundurinn.

Ekki gefast upp á ástinni.

Farðu og finndu hana.

Að eyðileggja fyrir okkur

Í byrjun október 2017 byrjuðum við hjónin að leigja út herbergi í húsinu okkar á airbnb í heimagistingu. Vinkona Þess-sem-ekki-má-nefna, bókarafrúin, hafði líka sagt að við yrðum bara að gera eitthvað sjálf fyrst samstarfið við hann gengi ekki. Stofnun gistiheimilisins snerist nefnilega um það að okkur vantar meiri tekjur. Það má nefna að við lifðum á yfirdrætti mestallt árið 2017 því við leyfðum okkur að fara með börnin í Legoland um sumarið, fyrstu utanlandsferð fjölskyldunnar. Þegar við bókuðum ferðina þá vissum við ekki betur en að tekjur heimilisins væru að aukast og hagur okkar að vænkast. Að hafa ókunnugt fólk inni á heimilinu er engin óskastaða þótt þetta gangi mjög vel.

Í eitt skiptið kemur gestur til Marteins í fjósið og talar við hann. Á útleiðinni hittir hann Þann-sem-ekki-má-nefna sem segir honum að hann megi ekki vera í fjósinu án leyfis frá honum. Ef hann slasast þá geti búið orðið gjaldþrota. Hann veit samt fullvel að búið hefur ábyrgðartryggingu. Það höfum við hjónin líka. Þá voru gestirnir í gistihúsinu alltaf velkomnir í fjósið. Hvað getur manninum gengið til annað en að eyðileggja fyrir okkur?

Skömmu seinna kom systir þeirra A. í heimsókn. Sá-sem-ekki-má-nefna sagði henni, heldur rogginn, að hann hefði rekið gest frá Marteini úr fjósinu. Marteinn hafði nefnilega ekki beðið hann um leyfi!

29. okt. 2017 var hjá okkur ungt fólk sem langaði að fara í fjósið og jafnvel fá að gera eitthvað smávægilegt. Við hummuðum það fram af okkur því við þorum ekki að leyfa fólki að sjá fjósið. Við gætum rekist á hann og hann orðið brjálaður. Þetta var vandræðalegt augnablik og gestirnir skynjuðu það vel.

H. virtist greinilega ekki átta sig á að Marteinn á alveg jafnmikið og hann í Hálsbúi. H. virðist standa í þeirri meiningu að Marteinn sé vinnumaður hjá honum og ég ókeypis matselja og ræstitæknir. Nema hvað að við borguðum með okkur.

Það er því miður orðið alveg ljóst að við megum ekki njóta góðs af neinu. Hann lætur eins og Marteinn sé allsendis óskyldur öllum á Hálsi og eigi ekki tilkall til neins.

Næst: Önnur eignaskipti.

Hvar er gleði þín?

Farðu og finndu gleði þína.

Systir mín

Eldri systir mín kom í heimsókn í september 2017 og talaði við H. fyrir okkur. Önnur tilraun okkar til að ná einhverri lendingu. Hann segir henni að hann sé búinn að leigja út húsið frá og með næsta vori í langtímaleigu. Þegar hún spyr hvort hann hafi efni á að afsala sér helmingnum af airbnb leigutekjunum segir hann að hann fái jafnmikið svona.

(Í október fullyrti hann að hann hefði aldrei sagst hafa leigt út húsið. Samt mættu tilvonandi leigjendur fyrir jól að skoða húsið og flutti inn um vorið. Fullkomlega eðlilegt að bera lygar upp a fólk.)

Hann fullyrti líka við systur mína að við hefðum “tekið okkur” peninga frá búinu sumarið 2016. Væntanlega er hann þar að vísa í eins mánaða 50 þús. króna launahækkunina sem hann stakk upp á. Við höfum aldrei tekið okkur eitt eða neitt frá Hálsbúi. Enn ein lygin.

Þarna fáum við hjónin nóg og höfum samband við lögfræðing.

Ég skal alveg viðurkenna að á þessum tímapunkti fór mig að gruna að hann hefði gert sér far um að vera á móti öllu og erfiður með allt samstarf til þess að eyðileggja fyrir gistiheimilisrekstrinum svo hann gæti leigt húsið út sjálfur og setið einn að ágóðanum. Þess vegna vildi hann auðvitað ekki gera leigusamning við ferðaþjónustufyrirtækið um húsið.

Hvað annað getur útskýrt þetta langlundargeð hans fyrir leiðindum? Honum finnst fullkomlega eðlilegt að hann fái allt upp í hendurnar, ef ekki ókeypis þá mjög ódýrt. Hins vegar virðist hann þola það mjög illa að við njótum góðs af einhverju og reynir að koma í veg fyrir það ef hann getur.

Hamingjan felst ekki í því að gera aðra óhamingjusama.

Ég skal alveg viðurkenna að á þessum tímapunkti fór mig að gruna að hann hefði gert sér far um að vera

Meint uppsögn

Einn daginn komu gestir í gistihúsið og Sá-sem-ekki-má-nefna ekki heima. Ég sendi honum SMS með spurningu um hvort húsið sé tilbúið. Hann svaraði ekki strax svo ég geri ráð fyrir að hann ætli að hunsa mig og sendi honum þá endurtekin skilaboð þar til hann svarar. Gestirnir voru mættir. Seinna frétti ég að honum þætti þetta mikið áreiti.

Sá-sem-ekki-má-nefna fór til Skotlands í nokkra daga í lok ágúst 2017. Ég kom heim úr vinnu og ætlaði út í gistihús að þrífa þegar ég sá að vinafólk hans, bókari búsins og kona hans, voru þar. Þau komu aftur næsta dag svo Marteinn fór að tala við þau. Þau sögðust vera að hjálpa Þeim-sem-ekki-má-nefna því ég hafi sagt mig frá fyrirtækinu. Hvenær nákvæmlega ég gerði það veit ég ekki. Af hverju ætti ég líka að segja mig frá fyrirtæki sem ég sótti stíft að stofna og vildi reka? Líklega var hann og er enn að oftúlka SMS frá mér þar sem ég segi að hann geti keypt Martein út úr fyrirtækinu (sem hann hefur ekki gert enn) og að hann (H.) geti séð um þvottinn úr gistihúsinu.

Það er alveg ljóst að þau standa með Þeim-sem-ekki-má-nefna í þessari deilu og ég set spurningarmerki við hæfi mannsins sem bókara búsins. Marteinn vildi hins vegar ekkert gera í því, kallaði þau vinafólk þótt þau séu greinilega talsvert meira vinafólk Þess-sem-ekki-má-nefna en okkar. Eins og hefur komið í ljós.

Þessi kona mætti svo seinna með þessum sérstaka vini þeirra til lögfræðings og tilkynnti að enginn gæti rekið búið en hann. Þegar Marteinn hringdi í hana og bað hana að standa fyrir máli sínu þóttist hún hafa verið þarna sem "vitni". Svo tilkynnti hún Marteini að ég hefði sagt upp. Marteinn sagði það ekki rétt. Þá sagði hún að ég "færi á bak við hann og leyndi hann upplýsingum." Hvað gengur manneskjunni til?

Því miður þarf meirihluti stjórnarmanna að segja upp skoðunarmanninum og oddamaðurinn getur ekki tekið neina ákvörðun. Ég skora því hér með á bókarann að segja af sér. Ef hann hefur snert af sómatilfinningu gerir hann sér grein fyrir að hann er algjörlega óhæfur.

Við Marteinn tókum engu að síður á móti gestunum þegar þeir komu þessa viku.

Ég vissi ekki hreinlega hvað ég átti að gera við gistihúsið á þessum tímapunkti. Ég gat ekki komið nálægt því á meðan hann var heima þar sem ég var augljóslega ekki velkomin. Hvers vegna átti ég að sinna samskiptum við fólk og halda uppi síðu í fyrirtæki sem annar eigandinn fullyrti að ég hefði sagt mig frá? Ég svaraði öllum skilaboðum og tók a móti öllum pöntunum. Allan tímann, líka þegar við vorum úti í Danmörku og í Reykjavík. Líka eftir meinta uppsögn. Síðan var á mínu nafni og einkunnirnar voru farnar að lækka. Af hverju ætti ég að standa í því að búa til peninga fyrir hann? Ég tók því til þess ráðs að loka síðunni. Ég sá ekki fram á það að geta verið í einhverju samstarfi við hann.

Sáttamiðlarinn

Við höfum samband við sáttamiðlara. Hann talar alla vega tvisvar við Þann-sem-ekki-má-nefna sem samþykkir við sáttamiðlarann að mæta á sáttafund með okkur Marteini 20. ágúst 2017.

Sáttamiðlarinn vill að við sendum honum líka skilaboð um fundinn og hann á að svara okkur. Sá-sem-ekki-má-nefna svarar engu. Bregð ég þá á það ráð að setja sérsniðna færslu á facebook, eitthvað á þá leið hvort líklegt sé að maður sem virði mann ekki viðlits sé að fara að sættast.

Enginn sér þetta nema bróðir hans og frændfólkið sem er hjá honum í von um að þau ýti á hann að svara. Viðbrögðin sem ég fékk við því voru talsvert önnur en ég hafði vonast eftir.

Ekki mikið verið að ýta undir sættir.

Ég sendi sáttamiðlaranum bréf um það:

Sáttamiðlarinn las þetta fullkomlega rétt.

Ekkert svar berst. Hann ætlar ekki að sættast heldur halda þessum leiðindum áfram.

Ég þarf að mæta í vinnu á Húsavík 17. ágúst svo við snúum aftur 16. ágúst. Við erum hunsuð fyrir utan SMS sem Marteini berst. Það snýst aðallega um að skíta mig út en engu svarað um fundarboðið.

Næst: Meint uppsögn.