Þöggun kvenna.
Nýverið var ég að hlusta á hlaðvarpsþátt hjá Poppsálinni um Stanford fangelsistilraunina . Í seinni hluta þáttarins (Ca. 23:30 mín.) ræðir Elva Björk þáttastjórnandi um það hvað þessi rannsókn segir okkur: „Skv. Zimbardo sýndi þessi rannsókn okkur svart á hvítu að hegðun okkur ræðst mun frekar af ytri þáttum eða aðstæðum frekar en innri þáttum eins og persónuleika.“ Þarna sperrti ég eyrun enn frekar því þetta kallast á við ýmislegt sem ég hef verið að hugsa. Svo ég komi hreint fram; ég er miðaldra kona. Eftir að ég varð miðaldra kona þá er ég afskaplega hallærisleg og gamaldags. En fyrst og fremst virðist ég vera algjörlega ómarktæk. Mér finnst þetta satt best að segja mjög skrítið. Núna er ég búin að vera á jörðinni í rúma hálfa öld og safnað að mér reynslu og visku. Ég er búin að reyna ýmislegt. Einhverjum gæti dottið í hug að fullorðnar lífsreyndar konur hefðu eitthvað til málanna að leggja – og auðvitað höfum við það. Það er bara hunsað. Reyndar ýki ég aðeins. Ég hef meira