Ég er með hausverk og hita og get ekki hugsað frumlega hugsun í dag svo ég endurútgef. Þetta þýðir ekki að ég mæti ekki í skólann á mánudaginn krakkar!

Ég held að við getum öll verið sammála um að jólin eru sambland hefða í hugum okkar. Hvort sem við lítum á þau sem ljósahátíð í skammdeginu, fögnum fæðingu frelsarans eða sitjum sveitt og reiknum út raðgreiðslurnar þá eigum við vonandi öll eitt sameiginlegt um jólin og það er sameining fjölskyldunnar. Og af því að hefðir eru svo stór hluti jólanna þá eru þær fjölskyldur ákaflega fáar sem hafa ekki sama mat í borðum ár eftir ár. Sami maturinn, sama lyktin, þetta skapar nefnilega sömu stemmninguna, jólastemmninguna.
Nú má segja að matur sé bara matur og það sé fleira sem skipti máli í sambandi við jólin. Ekki ætla ég að bera á móti því en í mínum huga er það fjölskyldun sem skiptir máli. Eins og við vitum getur jólamaturinn skapað mikla togstreitu í nýjum samböndum þegar fólk er að skapa sér sína sérstöku jólastemmningu.
Foreldrar mínir voru ákaflega heppnir, þeir komu báðir úr rjúpufjölskyldum. Bæði afa- og ömmusettin höfðu alltaf rjúpu. Foreldrar mínir líka. Systir mín og börn líka. Svona gengur þetta kynslóð fram af kynslóð. Í samfélagi þar sem hefðir eru á hröðu undanhaldi er gott að hafa einhvern öruggan punkt í tilverunni.
Nú hefur fækkað mikið í kringum jólaborðið okkar. Afar og ömmur hafa gengið sinn veg og faðir minn líka. Sem dæmi um það að matur sé ekki bara matur þá virkjuðu vinir og starfsfélagar föður míns öll sín tengslanet um landið og miðin til að tryggja að hann fengi örugglega rjúpu síðustu jólin sín. Elskulegri virðingarvott get ég ekki ímyndað mér.
En af því að endurnýjun fjölskyldunnar gengur ekki jafnvel og úrelding hennar þá er nú bara fullorðið fólk í kringum jólaborðið. Engin ofurspennt börn að bíða eftir pökkunum, engar fljúgandi pappírsrifur, bara ljúf og notaleg kvöldstund með góðum minningum og góðum mat.
Undanfarin ár hefur sá orðrómur komið upp um hver jól að kannski fáist ekki rjúpa. Og ef hún fæst þá er hún á uppsprengdu verði. Slær út köldum svita á fjölskyldumeðlimum. En einhverra hluta vegna þá hefur hún alltaf fengist og þegar er farið í stórmarkaði á milli jóla og nýjárs hvað er þá frosið ofan í kælikistum annað en rjúpa! Uhmm... Það er eitthvað gruggugt í gangi. Og það er ekkert annað en hinn ömurlegi fylgifiskur jólanna, græðgin.
Þessi leikur hefur verið leikinn of oft, við og aðrir rjúpuunnendur erum búin að sjá í gegnum þetta og látum ekki glepjast. Við rjúkum ekki út í búð og kaupum rjúpur á uppsprengdu verði því við vitum að það er til nóg og þegar nær dregur jólum þá panikkera kaupmennirnir og lækka verðið.
En eins og við mátti búast þá er nú kominn krókur á móti bragði. Það hefur fækkað um of í rjúpustofninum. Ekki skrítið þar sem hefur verið skotið of mikið af henni en raunverulega selst og síðan reynt að okra upp í rjáfur. Sér einhver annar þversögnina hérna en bara ég?
Þannig að núna má ekki selja rjúpu, bara skjóta hana. Jú, jú, það er búið að stytta veiðitímann og stækka friðarsvæðið en það má skjóta eins margar og næst í. Ó, vei! Svartamarkaðsbrask! Aldeilis hægt að græða!
Þetta er mjög einfalt, fjölskyldan mín hefur alltaf borðað rjúpu á jólunum og heldur því áfram. Ef ég þarf að varpa margrómuðum, kvenlegum yndisþokka mínum fyrir róða, reima á mig bússur og vaða upp á heiðar þá geri ég það. En persónulega óska ég eftir betri lausn og hugsa að veiðimennirnir geri það líka. Ég efast um að frústireruð piparjúnka undir vopnum sé kompaní sem þeir kæra sig um.

Ég ætla að taka þátt í því að vera sorrí, svekkt og sár yfir þessum andstyggðarummælum á Kreml. Hún getur bara sleppt því að lesa bloggsíðurnar ef þeta fer svona í pirrurnar á henni!
Ástríkur er mín hetja. Hann er langflottastur. Það var einhvern tíma í fyrndinni að við vorum í heimsókn á Skólavörðustígnum og amma Didda gaf mér pening og sagði mér að kaupa Ástrík. Það var fyrsta bókin sem kom út og ég hef verið húkked síðan. Getur verið að það hafi verið bókabúð á Skólavörðustígnum? Mér finnst eins og amma hafi sagt mér að fara ,,niður" og kaupa bókina? Eða er bara minnið farið að gefa sig?
Hræðilegir atburðir hafa átt sér stað. Ég sat í sjálfselskukasti í stofunni um daginn að spegla mig í bloggsíðunni minni og krakkarnir sáu slóðina! Núna þarf ég að passa mig á því sem ég skrifa. Neyðist til að tala vel um þau! Oj, bara!

Er að reyna að búa til aukakassa.
Það tókst með elskulegri aðstoð Kristbjarnar. Hann fær að sjálfsögðu varanlegan link.

Var eitthvað að myndast við jólaundirbúning um helgina. Klöngraðist yfir staflann á skrifborðinu til að setja rauða ljósaseríu í stofugluggann. Var í hvítum stuttermabol og ljósgráum joggingbuxum og klesstist þarna út í rúðuna nágrönnum mínum til ánægju og yndisauka. "The white blob strikes again!!!"
Það er samt alltaf sama sagan, ég fer í bullandi jólaskap í byrjun desember og svo er það gengið yfir loksins þegar jólin koma. Grunar að það hafi eitthvað með það að gera að jólin séu hátið barnanna og ég á engin. (Grátur og gnístran tanna!!!) Enn eitt árið liðið argandi áminning um stanslausa framrás tímans.
Fór til tannlæknis í gær út af krónísku tönninni sem er búin að gera mér lífið leitt síðastliðin 12 ár. Það er tæpur helmingur eftir af henni og ég er alltaf að brjóta úr mér fyllinguna. It's a hard work being a tooth in my mouth. Hitti þó nokkrar fyllibyttur í strætó og niðri á Hlemmi. Ég hélt að það væri búið að hreinsa þær af götum borgarinnar en þarna spruttu þær fram klukkan 2 að degi til eins og ekkert væri. Ætli að það sé jólaandinn sem laðar þær út úr fylgsnum sínum eða jólaandinn sem fær þær til að detta í það? Maður er jú svo áþreifanlega minntur á einstæðingsskap sinn á þessum tíma. Er þetta ekki helv... fín afsökun til að detta í það?
Líður miklu verr eftir tannlæknaheimsóknina en fyrir. Mér finnst ægilega vont að láta deyfa mig, þegar það er verið að stinga þessari groddanál inn í góminn á manni. Svo ég var deyfð fyrir deyfingu. Er hægt að vera meiri aumingi? Efast um það. Holdið var farið að hjúfra sig upp að tannbrotinu í mestu makindum og það þurfti auðvitað að ryðja því frá. Ái...

Gimme all your lovin' or I will kill you.

he drives a g wagon
and he looks just like my dream
I been climbin' all his mountains
I been swimming all his seas

no matter what or how I tried
I couldn't get the man to fall in love with me
turns out he likes the girls with long and wavy hair
mine is short and kinky
I have lost my mind

c'mon and
gimme all your lovin'
or I will kill you
put one through your head
gimme all your lovin'
or I will kill you
and cry when you're dead

his whole body was shaking
and he holla'd when he fell to his knees
I held tighter to my ak
he said please please whatever you need
see I have searched the wide world
to find the peace for the war in me
don't wanna look no further
but you refuse to give it to me

and I have lost my mind

c'mon and
gimme all your lovin'
or I will kill you
put one through your head
gimme all your lovin'
or I will kill you
and cry when you're dead

it's amazing what a gun to the head can do
my baby loves me now as hard as he can
my methods may be suspect
but you gotta get love however you can

I have lost my mind!

Mjög alvarlega að íhuga að reyna þetta.

Gjörsamlega á kafi í prófagerð.