Nýverið bloggaði ég um kjaftagang í sveitinni. Ég var óánægð með að mjög persónuleg og erfið mál mín væru borin á torg af öðrum. Ég hef ekki fengið viðbrögð frá viðkomandi aðila enda áttar hún sig kannski ekki á því að um hana er rætt en ég hef fengið viðbrögð frá öðrum. Flestir eru ánægðir með bloggið og þá kannski aðallega þeir aðilar sem hafa orðið fyrir barðinu á kjaftagangi. Nú skal tekið fram að oftast er þetta saklaust slúður og bara áhugi á öðru fólki. En sumir hafa orðið fyrir mjög svæsnum og lífsseigum kjaftasögum. (Hefur einhver heyrt minnst á ,,makaskiptaklúbbinn"?) Þá er það bara þreytandi til lengdar að lifa alltaf ,,í beinni", að það sé ekki hægt að bora í nefið án þess að allir viti það. En ég hef fengið önnur viðbrögð sem koma mér á óvart. Það að ég skuli leyfa mér, eða eigum við að segja; ég þessi aðflutta skuli dirfast, að gagnrýna hefur gert mig að skotspóni ásakana. Það að ég skuli hafa bloggað um þetta hefur orðið til þess, að sumra viti, að ég eigi b