Gamall, reiður femmi.

Já, það er dottin í mig einhver bloggleti. Kannski vegna þessarar hægu nettengingar en annars er bara allt meinhægt og lítið að gerast. Hér kom ljúfur vorforboði með 10 stiga hita og yndislegu veðri. Litli bekkurinn minn hafði mig út en ég stóðst þrýsting frá krökkunum í skólanum og er ógurlega stolt af sjálfri mér:) Mig vantar reyndar bráðnauðsynlegt kennslutæki á meðferðarheimilið. Það er nefnilega ekki til neinn fótbolti þar. Þetta stendur okkur stórkostlega fyrir þrifum og við erum bara alltaf úti í fjósi. Það er að vísu ekkert leiðinlegt, fullt af nýjum og sætum kálfum. Það imprað nett a því um daginn að það væri komið að mér að halda boð á torfunni. Við sem búum hér a skólalóðinni erum reglulega í mat og kaffi hjá hvert öðru. Ég vissi alveg að það væri komið að mér svo nú er ég að reyna að gera partýhæft. Veit samt ekki alveg hvort ég á að hafa mat eða kaffi. Ó, og nú veit maðurinn að ég er skotin í honum.

Heyr! Heyr!"

Brá mér í menningarreisu í höfuðstaðinn. Sá Öskubusku og skemmti mér vel. Aðaltilgangur reisunnar var samt að skoða þennan sem er nýjasti meðlimur reykvísku kattafjölskyldunnar. Hann kemur í kjölfar Jósefínu og heitir þ.a.l. auðvitað Napóleon. Honum hefur tekist að hoppa á lyklaborði tölvunnar með þeim afleiðingum að takkarnir skrifa flestir eitthvað annað en á þeim stendur. Snotra er svo ósátt við mig að hún vll ekkert við mig tala. Þetta er erfitt líf.