Færslur

Sýnir færslur frá mars 17, 2019

Leikþáttur

Mynd
Ég verð að segja eins og er að mér finnst lágmark að fólk sem er að heimta að ég hætti að blogga, af því að bloggið mitt er svo ægilega voðalegt, lesi bloggið. Ef þú nennir ekki að lesa bloggið hvaða máli skiptir það þá? Þann 28. febrúar sl. birti ég færsluna Fáránleg staða . Í þeirri færslu segir: Sá sem semur fyrr fær meira. Þegar annar er búinn að selja þá þurfum við ekki að kaupa hinn út.* *Ekki bara á lægra verði. Við getum beinlínis  sleppt því  að kaupa hinn út.  Þannig að ef þið  læsuð  bloggið, eins og þið þykist gera og eruð svo niðurbrotnir yfir, þá hefðu þessar upplýsingar ekki átt að koma ykkur á óvart. Hins vegar veit sérmenntaði maðurinn þetta auðvitað. Þá fékk sá sérmenntaði bréf þann 11. júní sl. með hinum upplýsingunum sem hann þóttist bara ekkert kannast við. Ég veit með fullri vissu að hann fékk bréfið því hann svaraði því. En leikþátturinn var sannfærandi. Skil ekki tilganginn með honum en vel leikið engu að síður. Mjög gott að vita

Varðandi bloggið

Mynd
Okkur fóru að berast sögur og frásagnir um ástandið á Hálsi sem voru ekki í neinu samræmi við raunveruleikann. Reyndist H hafa farið á bæi og/eða rætt við sveitunga og sagt sína sögu, algjörlega á sínum forsendum og fegrað sinn hlut verulega. Vissulega gætum við farið á milli bæja líka og sagt söguna út frá okkar forsendum á bak við luktar dyr. Hins vegar finnst okkur heiðarlegra að vera með málflutninginn opinberan og skriflegan, studdan gögnum. Skrifleg frásögn breytist ekki í meðförum, hún breytist ekki eftir því hvernig vindar blása eins og munnleg frásögn.* Vissulega vita sveitungar okkar um hvern ræðir.   Þetta sama fólk hefur líka heyrt hans frásögn af atburðum. Fyrir utan það brotabrot sem í okkur hefur verið borið, og hefur reynst rangt,   vitum við ekki hvernig hann segir söguna. Hann veit hins vegar nákvæmlega hvernig við segjum söguna. Að hafa frásögnina skriflega auðveldar gagnrýnendum að rýna frásögnina og bera á móti. Það er auðvelt að stofna blogg og geta bæð

Sorg

Mynd
Fyrir níu árum síðan setti ég aleigu mína í óseljanlegt hús hér á Hálsi. Ég vissi það fullvel að hér bjó fjölskylda Marteins og að ég gengi hér inn í aðra fjölskyldu. Hér var hans arfleifð, hans líf. Í sjö ár var H. heimagangur á heimili mínu, sat við matarborðið okkar, borðaði matinn okkar, lék við drengina okkar. Í sjö ár hélt ég að H væri vinur minn. Já, ég hélt það virkilega og mér þótti vænt um hann sem frænda barnanna minna. Þegar okkar lendir svo saman út af smotterí, eins og iðulega gerist í samskiptum fólks, þá er eins og stungið hafi verið á kýli. Heiftin og hatrið sem vellur frá manninum er ótrúlegt. Ég veit ekki hvaðan á mig stendur veðrið. Það er augljóst að þetta hefur grasserað í lengri tíma. Allt í einu stend ég frammi fyrir þeirri staðreynd að maðurinn sem ég hélt að væri vinur minn, maðurinn sem hefur hampað og hossað börnunum mínum og hefur deilt hér með okkur gleði og sorgum, fyrirlítur mig. Hversu lengi hefur þetta varað? Hversu lengi hefur hann verið heimaga

Hluthafafundurinn

Mynd
18. október 2017 er haldinn hluthafa- og stjórnarfundur í Hálsbúi ehf. H. þverneitaði að selja og stefndi allt í að rifta yrði félaginu svo meirihlutinn færi í lögfræðikostnað. Núna vill hann selja allt bara alls ekki, undir neinum kringumstæðum, aldrei að eilífu, okkur. Á þessum tímapunkti þvertók H. fyrir það að hann hafi sagst vera búinn að leigja út húsið, aðeins hafi komið fyrirspurn. Þessi fullyrðing var nú samt kornið sem fyllti mælinn hjá okkur hjónum og nú kannast hann ekkert við þetta. H. fullyrti líka að A. og HH. væru tilbúin í makaskipti við okkur. Aðspurð sagði A. að þetta væri hugmynd sem hún hefði velt upp í samtali við H. Ekki var búið að tala við HH. og reyndist hann ekki hafa áhuga á slíkum skiptum. Samt var fullyrt. Eins og svo oft áður. Á hluthafafundinum var einnig reynt að fá H. til að borga leigu fyrir Gamla bæ. Hann þverneitaði því, telur húsnæðið óíbúðarhæft. Ætlar samt að búa í því. Sagði hins vegar að leigutekjur fyrir Suðurbæ, yrðu þær einhverj