Best að pússa geislabauginn...

Kai su, teknon?

Albert Fish:
So... You like to kidnap, torture and finally eat
children do you? And you show no remorse of any
kind once finally captured?
You were executed On January 16, 1936 in the
electric chair.
This made allot of people very happy.
And it made you happy to because you were looking
forward to being burned by a heat more intense
than the flames with which you often seared
your own flesh to gratify your lust.
You sound pretty sick to me!


What serial killer are you?
brought to you by Quizilla

Siðareglur kennara



Á 2. þingi Kennarasambands Íslands voru samþykktar siðareglur fyrir kennara.

Siðareglur eru settar til að efla fagmennsku kennara og styrkja fagvitund þeirra. Siðareglurnar eru kennurum til leiðbeiningar í starfi.

1. Kennarar vinna að því að mennta nemendur og stuðla að alhliða
þroska þeirra með fræðslu, uppeldi og þjálfun.

2. Kennurum ber að virða réttindi nemenda og hafa hagsmuni þeirra
að leiðarljósi, efla sjálfsmynd þeirra og sýna sérhverjum einstakl-
ingi virðingu, áhuga og umhyggju.

3. Kennurum ber að hafa jafnrétti allra nemenda að leiðarljósi í
skólastarfi. Kennarar eiga að vinna gegn fordómum og mega
ekki mismuna nemendum t.d. vegna kyns, þjóðernis eða
trúarbragða.

4. Kennarar skulu leitast við að skapa góðan starfsanda, réttlátar
starfs- og umgengnisreglur og hvetjandi námsumhverfi.

5. Kennarar leitast við að vekja með nemendum sínum virðingu fyrir
umhverfi sínu og menningarlegum verðmætum.

6. Kennurum ber að viðhalda starfshæfni sinni, auka hana og
fylgjast með nýjungum og umbótum á sviði skólamála.

7. Kennurum ber að hafa samvinnu við forráðamenn eftir þörfum
og gæta þess að upplýsingar sem þeir veita forráðamönnum séu
áreiðanlegar og réttar.

8. Kennarar skulu virða ákvörðunarrétt forráðamanna ósjálfráða
nemenda og hafa ekki samband um málefni nemanda við
sérfræðinga utan viðkomandi skóla, nema slíkt sé óhjákvæmilegt
til að tryggja velferð og rétt barnsins.

9. Kennurum ber að gæta trúnaðar við nemendur.

10. Kennurum ber að gæta þagmælsku um einkamál nemenda og
forráðamanna þeirra sem þeir fá vitneskju um í starfi.

11. Kennarar skulu gæta heiðurs og hagsmuna kennarastéttarinnar.

12. Kennurum ber að vinna saman á faglegan hátt, taka þátt í að
marka stefnu og móta daglegt starf í skólanum.

13. Kennurum ber að sýna hver öðrum fulla virðingu í ræðu, riti og
framkomu.*


Siðareglur þessar skal endurskoða reglulega.

*Kennari má sem sagt bæði tala og skrifa um aðra kennara. Intresant.

Það er að vísu stjórnarskrárbundinn réttur til skoðana- og tjáningafrelsis í landinu og reyndar á öllum Vesturlöndum en hann gildir greinilega ekki um alla.
Svo ég hef verið ,,stalkuð" af netinu eins og svo margir aðrir. Farvel.

Ég er öll í því að halda okkar þjóðlegu einkennum og vera alvöru Íslendingur en þetta Þorra dæmi er ekki alveg fyrir mig. Þetta væri svo sem allt í lagi ef maður þyrfti ekki að éta þennan skelfilega mat. Í fyrsta lagi þá eru ísskápar á öllum heimilum svo við þurfum ekki að sýra matinn lengur. Í öðru lagi þá búum við núna í upphituðum húsum og fæstir vinna erfiðisvinnu svo öll þessi fita er bara til að stífla í manni kransæðarnar. En, ókey, ég get meikað þetta einu sinni á ári. Verst er samt að ég er rétt að jafna mig eftir allt jólaátið. Svo í gær þá voru borin á borð fyrir mig svið. Ég hef étið svið í gegnum tíðina, forfeðurnir lifðu á þessu og allt það og maður á auðvitað að nýta allan matinn af dýrinu fyrst það er búið að drepa það. En þetta er alveg hræðilega feitur og slepjulegur matur og ég verð að viðurkenna að ég á dálítið bágt með að horfast í augu við matinn minn. Þegar ég borða lærisneiðar eða kótilettur þá get ég sannfært mig um að þetta sé bara kjöt en þegar maður horfir á höfuðið á disknum sínum þá leynir það sér ekki að þetta var einu sinni meme sem hljóp við fót uppi á fjalli.

Bleikir þríhyrningar.

Í felum - hrædd við eigin ásjón
í felum - vera eitthvað annað
þið fangar með röndóttu hjörtun
þið megið brosa en að elska er bannað

Er það glæpur að elska
er það glæpur að þrá
er það glæpur að hafa hjörtu
sem hrifnæm slá

Í felum - hrædd, hvað heldur mamma
í felum - blæða djúpu sárin
bleiku þríhyrningar hlustið
þið megið gráta en felið tárin

Viðlag

Verið stolt, verið sterk,
vertu þú sjálfur hvar sem er.
Lífið er meira virði en það
að afneita sjálfum sér.

Bubbi

Ef það var ekki vitað fyrir þá skal það formlega tilkynnt hér með að ég er feministi. Það að vera feministi felur ekki í sér að vera karlahatari eða vilja að konur taki völdin í heiminum, það felur í sér að vera jafnréttissinni. Þ.e. að konur fái sömu tækifæri og karlar og fái sömu laun fyrir sömu vinnu.
Hins vegar þá gengur mannkynið með nokkurra þúsunda ára hefðarveldi á herðunum sem virðist mjög erfitt að komast undan. Ég get alveg lokað augunum fyrir ýmsu, það er jú frekar erfitt að vera alltaf í skotgröfunum. En þegar fólk sem á að heita menntað og upplýst byrjar á þessu kjaftæði þá er mér eiginlega alveg nóg boðið. Ég hef sem sagt fengið að heyra það hjá þessu menntaða og upplýsta fólki að: ,,feministar eru bara kerlingar sem fá það ekki reglulega." Þá var hin undarlegasta orðræða á borð borin fyrir mig í gær. ,,Konur eru svo mjúkar, þær eru alltaf að hugga. Þær gera sér ekki alveg grein fyrir hinni hliðinni." Ok, ég hreinlega fatta þetta ekki alveg. En svo í næstu setningu kom: ,,Konur geta verið svo grimmar." Ég benti ræðumanni á að hann þyrfti að ákveða sig. ,,Jú, konur eru mjúkar nema þegar þær komast í valdastöður, þá verða þær svo grimmar. Konur eru konum verstar." Oj, bara. Helvítis bullið. Og auðvitað erum við ómögulegar við allar aðstæður. Vonlausar valdalausar og verri með völdum.
Svona alhæfingar eru óþolandi. Við konur erum jafn mismunandi og við erum margar. En þetta er hefðarveldið sem við berum á bakinu. Hvenær, ó, hvenær kemur sá dagur að við fáum að vera einstaklingar?

Af hverju hef ég misst af þessum ofsóknum á hendur Ármanni? Er það þessi skeinipappír Fréttablaðið sem stendur að þessu? Það væri voða gott ef einhver kæmi með yfirlit yfir málið svo ég þurfi ekki að grafa gömul Fréttablöð upp úr endurvinnslupokanum.

Æ, Gísli minn.

Elsku bloggari dauðans ekki láta smáborgarana hrekja þig af netvellinum. Þeir mega ekki vinna!

Það var bitinn af mér hausinn í dag. Voðalega var það eitthvað ekki gaman. Mér verður allt að óhamingju þessa dagana og sé nú fram á að geta ekki glatt mig við eipið hans Ármanns frænda lengur.

Ber það ekki vott um sjálfspíningarhvöt að liggja yfir blogginu mínu fyrst ég er svona yfirgengilega leiðinleg?

Mér tókst á einhvern ótrúlegan hátt að koma mér í ónáð hjá litlu systur um helgina. Þannig er mál með vexti að hún er hestakona mikil og var uppi í hesthúsi. Þá tóku hún og kunningjar hennar eftir því að bíll nágranna þeirra stóð fyrir framan hesthúsið hans en hann sást ekki. Svo þegar bíllinn stóð þarna enn seint um kvöldið þegar kunninginn fór aftur upp eftir en ekkert lífsmark í hesthúsinu þá fóru þau að hafa áhyggjur af manninum. Kunninginn hringdi sem sé í litlu systur og ég var í heimsókn hjá múttunni eins og venjulega svo ég komst ekki hjá því að heyra af vandanum. Nú, þau vissu ekkert hvað maðurinn hét svo þau gátu ekki flett upp í símaskránni, bifreiðaskráning er lokuð um helgar svo ekki gátu þau hringt þangað og þau höfðu guðað á glugga en ekkert séð. Stóra systir hefur hins vegar ráð undir rifi hverju og hringdi auðvitað beint í lögregluna og bað hana um að tékka á manninum. Þurfti ég reyndar að gefa upp fullt nafn og kennitölu litlu systur sem stóð æpandi ,,neii, nei!" yfir mér á meðan. Svo litlu seinna hringdi lögreglan til baka til að láta okkur vita að það væri allt í lagi með manninn. Málinu reddað, ekki satt? En þá var litla systir sármóðguð yfir því hvað ég hefði gert mikið úr þessu og nú myndi maðurinn vita að hún hefði haft áhyggjur af honum þannig að hún er að safna liði til að láta lemja mig. Ég skil bara ekkert í þessu. Svo segir hún að ég sé afskiptasöm.

Jæja, þá er sem betur fer komið helgarfrí og maður getur lagst í rúmið. Ég er ekki alveg viss um hvort ég sé að leggjast í flensu eða hvort það er svona erfitt að losna við eiturefnin úr líkamanum. Það er alla vega hiti og hausverkur í gangi og nákvæmlega engin þolinmæði gagnvart föstudagsgalsanum sem tröllreið hér húsum.

Nemendur tilkynntu mér nokkrum sinnum í dag að ég væri svo leiðinleg. Mér er svo sem alveg sama þótt þeim finnist það enda kom ég ekki hingað til að fara í vinsældakeppni. En ástæðan fyrir því hvað ég er leiðinleg er sú að ég vil hafa vinnufrið í tímunum svo ég geti kennt þeim. Ef það eru hávaði og læti og ekkert heyrist í mér þá læra þau mest lítið, það segir sig alveg sjálft. Sömuleiðis ef þau eru að eyða tímanum í eitthvað allt annað en að vinna.

Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að það sé alltof mikið meinlæti að neita sér um súkkulaði líka. Líf mitt var komið á það stig að ég hefði getað gengið í klaustur án þess að nokkur breyting yrði á lífi mínu. Það er ótækt, svo súkkulaði er komið aftur á matseðilinn.

Sá í einkamálaauglýsingu að 1/4 þjóðarinnar væri einhleypur eða á lausu. Ég er sem sagt ekki eitthvað weirdo, gott að vita það.

Ossið er voðalega andlaust í dag.
Ber helst til tíðinda að eitthvað hvítt og kalt hefur lagst yfir jörðu og börnin eru æst og uppvæg að vera úti í þessu.

Kommentabókin er Women are from Venus, Men are from Hell. Mun gáfulegri en hitt ruglið með svipuðum titlum. Og svo náttúrulega einhverjar íslenskar kommentabækur.

Svo er ég að fikta í Template án þess að það gerist sem ég vil að gerist.

Af hverju kemur bloggið hennar Þórdísar ekki inn?

Já, mér líst vel á að þú heitir Órækja frændi.

Vá... Rosalega tókst mér að klúðra þessu.
Ok, tókst að redda því. Fræðslumiðstöð býður upp á styrki til næsta 1001 árs.

Ég stundaði miklar og erfiðar andlegar æfingar í gær. Ég hugsaði um lóðin. Undarlegt hvað það er miklu auðveldara að hætta e-u en að byrja á e-u. Það er t.d. mun auðveldara að hætta að reykja en að byrja að æfa. Hvurnig stendur á þessu? Þannig að ég er að hugsa um að hætta við að kaupa tölvu og fara í fitusog í staðinn.
Börnin eru brjáluð!!! Þar sem ég hef tekið einarðlega afstöðu gegn því að nöldra og öskra í staðinn þá er ég orðin illilega hás eftir daginn. Það versta við þetta er að ég er ekkert voðalega raddsterk. Í gegnum lífið þá hef ég bjargað mér með mein- og háðulegum athugasemdum en það gengur ekki alveg svona í grunnskóla. Þau eru svo viðkvæm greyin, maður má ekkert segja. Verst þykir mér að það er búið að afnema kennaraprikin. Ég sem hafði hlakkað þetta líka til að geta barið kennaraprikinu í borðið og vera með ,,hviss" og ,,hvass" yfir hausamótunum á þeim. Þessi djöfulsins sænska sálfræði þar sem allir eiga að vera svo góðir við alla.

Ái.. Súkkulaðikaka með kaffinu og ég alveg súkkulaðisjúk með afbrigðum. Ég stóðst freistinguna en erfitt var það. Það var einhvern tíma gerð rannsókn einhvers staðar þar sem það kom fram að konum þætti súkkulaði betra en kynlíf. Skil það vel, held ég gæti frekar lifað án karlmanna en súkkulaðis.
Ætli ég kvelji mig ekki í það að lappa heim. Athuga hvort ég sjái glitta í Stefán inn um safngluggana.

Það er búið að trufla mig svo mikið með vinnu í dag að ég hef bara ekkert komist til að blogga. Ég næ greinilega ekki heldur í bankann, launþeganum mínum til mikillar mæðu. Er ég þó búin að lofa bót og betrun nokkrum sinnum. Núna þarf ég að fara í felur aftur og enn einu sinni.
Börnin eru að ná sér eftir jólablúsinn og að komast í fyrra form. Ég er ekki ánægð.
Lenti í því fyrir jólin að ég var komin með nöldurtón í röddina. Var að reyna að fá börnin til að vinna en líka að reyna að vera góð við því, sem sagt að öskra ekki. Og þá small þessi líka fíni nöldurtónn inn. Ég varð gjörsamlega miður mín. Mér finnst nöldur vera kerlingarlegt þótt það séu til þvílíku karlkynsnöldurseggirnir að það hálfa væri nóg. Þótt ljótt sé frá að segja þá finnst mér oft vera beiskjusvipur á miðaldra konum. Maður sér það bara langar leiðir að þær eru ekki ánægðar í lífinu. Þetta eru auðvitað giftu konurnar. Svo þetta hræðilega nöldur. Konur detta sennilega í þetta af því að það er ekki ,,kvenlegt" að öskra eða reiðast. En nöldur er sá tjáningarmáti sem maður leiðir helst hjá sér. Það kemur fram í feminismanum að af því að það er ekki hlustað á konur þá annað hvort þagni þær eða endurtaki sig, nöldri sem sagt. Og af því að enginn nennir að hlusta á nöldur þá er það ákveðin þögn líka.
Einu sinni átti ég kærasta. (já, já, ég hef verið við karlmann kennd.) Ég ætlaði að vera voða góð við hann og gaf honum rándýr rimlagluggatjöld. Það lagðist að sjálfsögðu sendingarkostnaður við því við vorum úti á landi. Rimlatjöldin voru rifin upp til að skoða þau en voru svo bara látin liggja í reiðileysi dögum saman. Þar sem það þurfti að bora fyrir þeim og ég kann ekki á borvél þá átti hann að hengja þau upp. Fyrir nú utan að maðurinn var lærður smiður. Svo ég nefni það kurteislega hvort það eigi ekki að hengja upp tjöldin. Jú, jú, mjög fljótlega. Svo líður og bíður og ekkert gerist svo ég nefni þetta aftur. Þá lítur hann á mig glaðhlakkalegur og spyr: ,,Hva, ertu að fara að nöldra?" Eins og gefur að skilja entist sambandið ekki. Þannig að þið sjáið að konur eru settar í þá aðstöðu að nöldra.

Sjálfspíningarhvötin náði hámarki núna um helgina þegar ég dustaði rykið af lóðunum og reyndi svo að lofta þeim. Þar sem ég veit ekki almennilega hvað ég á af mér að gera nú þegar ég hef lagt allar syndir á hilluna þá datt mér í hug að hreyfa mig. Datt líka í hug að það gæti verið gott fyrir bakið að hita svolítið upp og teygja. Svo ég hoppaði og skoppaði um alla íbúð á laugardag og reyndi að rifja upp teygjuæfingar frá því í fornöld. Ekki veit ég hvað nágrannar mínir hafa haldið um fílaballettinn en þeir vita að ég er skrítin svo ég hef ekki miklar áhyggjur. Svo setti ég langminnstu lóðin á stangirnar, þetta eru handlóð sko, og jafhattaði þeim með erfiðismunum. Ég var niðurbrotin kona á sunnudeginum af harðsperrum. Er hins vegar ekki frá því að bakið sé pínulítið betra svo kannski get ég bara komið mér hjá því að fara til læknis. Ætli að ég neyðist þá ekki til að taka til í íbúðinni, ég var í stórslysahættu í þessu hindrunarhlaupi.
Úlla fannst það ekkert merkilegt að ég hefði sett það á alheimsnetið að ég saknaði hans, sagði að þetta væri ,,bara bloggsíða". Svo ég hætt við að hafa saknað þín, svínið þitt!
Nú á að verðlauna góðu börnin fyrir að hafa mætt í skólann svo við erum að fara í keilu. Það var aldrei sagt í Háskólanum í kennslufræðinni að maður þyrfti að kunna að skauta, skíða, synda og keila til að geta verið kennari. Ég sé fram á stórkostleg fjárútlát í námskeið.


Talandi um sundið að þá er orðið tímabært að ég geri syndajátningu á gamalsaldri. Ég kann ekki að synda. Gat einhvern veginn bara aldrei lært það. Skrópaði náttúrulega mikið í gaggó. Þegar ég var í 9. bekk (sem er núna 10.) þá áttum við að klára 9. stigið, Ég mætti einu sinni og þá átti að synda yfir laugina á tíma. Ég fór af stað, drukknaði úti í miðri laug, svamlaði upp á bakkann og fór heim án þess að kveðja kóng eða prest. Þegar einkunnaafhendingin var um vorið þá kom það í ljós að ég hafði ekki einasta náð 9. stiginu heldur fékk ég líka 9 í einkunn! Ég rúllaði blaðinu að sjálfsögðu saman og læddist út.
Ég var auðvitað voða fegin í menntó að þurfa ekki að fara í sund en sit núna uppi með það að vera ósynd með öllu. Hins vegar er ég alveg sannfærð um að ég hafi einhvern tíma séð að það væri gamalmennasundkennsla einhvers staðar og stefni þangað.

Að endingu verð ég nauðsynlega að taka það fram að ég lét ekki kúga mig til reykleysis. Hvorki andlega né peningalega. Ég fann nefnilega lausn á málinu. Það eina sem ég hefði þurft að gera er að koma mér í samband við smyglara, sjóara t.d.nóg er af þeim, sem getur útvegað mér tóbak á lægra verði en gengur og gerist á Íslandi. Þá hefði ég get reykt eins og mér sýndist án þess að borga krónu til íslenska ríkisins. Orðið fárveik með lungnaþembu, hjartasjúdóm og krabbamein og legið inni á spítala í rándýrri meðferð án þess að hafa lagt til krónu til heilbrigðiskerfisins með reykingasköttum. Þá hefði ég sko hlegið hásum hlátri á milli hóstakastanna, dregið súrefniskútinn á eftir mér út á stétt og reykt mínar smygluðu sígarettur. Þegar ég hafði fattað þetta þá gat ég hætt að reykja, af því að það var mín ákvörðun en ekki annarra.

Bara rólegheit í gangi, foreldrafundur með opnum tíma svo ég er bara að væflast og bíða eftir að fólk reki inn nefið. Geri bara ekki annað en að tala vel um börnin, enda ekki annað hægt þetta er hið ágætasta fólk.
Mér finnst merkilegt að þessir krakkar sem eru aldir upp við stanslaust sjónvarp, tölvuleiki og netið eru með alveg ágætlega frjóa hugsun þrátt fyrir alla þessa mötun. Við höfum reglulega ritun í íslenskunni sem eru frjáls skrif, þau mega skrifa um hvað sem þau vilja. Ég fæ alltaf hin fínustu verkefni úr þessum tímum. Þau geta virkilega skrifað og hugsa greinilega um hina ýmsu hluti. Og þau eru öll góð sem er merkilegt miðað við hvað þau eru mörg. Krakkarnir eru að breytast mikið á þessum árum bæði andlega og líkamlega svo það er ekki skrítið að þau séu eitthvað óörugg og með allar varnir uppi. Stælarnir og hortugheitin snúast um það að vernda litla, viðkvæma sálartetrið. Þetta er vandað fólk upp til hópa.
Þannig að, ef einhver hefur áhyggjur af framtíð landsins þá getur hann hætt því, hún er í öruggum höndum.

Það er foreldrafundur á morgun, þá get ég aldeilis básúnað mig út með hvað börnin eru óþekk. (he,he.) Nei, þau virðast líka vera haldin jólablús það eru ekki alveg sömu lætin og fyrir jól. Nema náttúrulega að ég sé svona úthvíld eftir fríið að taugarnar eru ekki lengur trekktar í botn. Enda gerði ég ekkert í jólafríinu nema reisa mig upp við dogg reglulega til að teygja mig í sælgætið. Ferlega er vont að verða gamall. Hér áður fyrr gat ég hakkað í mig Machintosh karmellurnar án vandkvæða en núna þarf ég að gæta þess vel að rífa ekki úr mér fyllingar eða brjóta krónísku tönnina. Svo steyptist ég út í bólum við sykurátið og fékk meltingartruflanir af öllu þessu þunga kjötáti. Sjæse!

Eftir á að hyggja þá er kannski ekkert skrítið að ég finni ekki fyrir fráhvarfseinkennum þar sem ég var mjög forsjál og fjárfesti í staðgengilsplástrum. Ég er með fjóra nikótínplástra og sjö súkkulaðiplástra. Ég get að vísu ekki hreyft mig án þess að einhvers staðar togi í límingu en ég finn alla vega ekki fyrir fráhvarfi. Enda kannski ekkert fráhvarf í gangi! Það er betra að vera með nikótín substansa en að reykja, ég fer ekki ofan af því. Fyrst þarf maður að venja sig af atferlinu áður en maður tekur á fíkninni.
Undanfarna 7-8 mánuði er ég búin að vera með vægan en undarlegan verk í efri hægri rasskinn. Hvarflar auðvitað ekki að mér að leita rannsókna þar sem maður flaggar nú ekki hverju sem er framan í hvern sem er. En nú er þessi verkur að versna og breiða úr sér, farinn að fikra sig inn á mitt mjóbak og leiðir niður í hægri fót. Ég hef skelfilegar áhyggjur af því að ég sé að fá brjósklos þótt sumir nefni líka klemmda taug. Ef þetta er brjósklos þá þarf ég að fara í sjúkraþjálfun og láta hamast á áðurnefndu svæði sem er ekki tilhlökkun en hvernig er klemmd taug löguð? Ég sé fyrir mér skurð og svo flísatöng sem er notuð til að toga út taugina. Ég vona að mér skjátlist í því efni.
Þessi verkur kom í kjölfarið á heilsuátaki sem fólst í því að hjóla í vinnuna. Alltaf hef ég vitað að það væri stórhættulegt að hreyfa sig! En það er alla vega augljóst að ég neyðist til að láta kíkja á þetta. Helvítis helvíti að besti læknirinn sé í Svíþjóð.

Er það bara mín tölva eða er eitthvað rugl á Blogger? Bloggsíðurnar rúlla allar til og frá.

Undarlegt nokk þá er ég ekki að fríka út af fráhvarfseinkennum. Að vísu hef ég ekkert reykt í vinnunni þar sem það er bannað svo það hefur ekki verið fyrr en á heimleið sem löngunin hefur blússað upp. Skilyrt fíkn, mjög skrítið. Þannig að mitt fyrsta verk við heimkomu hefur verið að hella upp á kaffi og strompreykja. Núna hef ég enga ástæðu til að fara heim svo ég hangi bara í vinnunni. Er að hugsa um að koma með svefnpokann, neeii...
Ungdómurinn ákvað að vera yndislegur í dag svo ég vissi bara ekki hvaðan á mig stóð veðrið.´
Skyldukennarafundur svo ég verð að hlaupa.

Þá er meinlætalifnaður hinn ógurlegi skollinn á. Reyklaus dagur nr.1. Ég er hætt að reykja og hætt að borða 2 kg. af súkkulaði á hverju kvöldi. Ég hef sem sagt enga ástæðu til að lifa lengur. Af hverju í ósköpunum er ég að leggja þetta á mig? Til þess að lifa lengur bara til að deyja ein og yfirgefin í hárri elli á kaldranalegri stofnun þar sem öllum er sama um mig. Óhh sígaretta, mín besta vinkona, hví hefur þú yfirgefið mig!!!
Þar sem summa lastanna er alltaf sú sama þá hef ég miklar áhyggjur af þeim löstum sem eiga eftir yfir mig að dynja. Mér virðist bara einn vera eftir sem kynlíf. Auk þess sem blóðflæðið verður víst svo miklu betra eftir að maður hættir að reykja. Ekki svo að skilja að ég sé neitt á móti því að stunda brjálað kynlíf en þar sem ég er allsendis ófær um að laða að mér karlmenn þá liggur í augum uppi að þetta er ákveðið vandamál. Ég hef engan áhuga á dauðu drasli, ég vil allan pakkann. Svona lifandi dæmi með húð, hár, hálsakot. Eitthvað sem fer vel í faðmi. (Verð að hætta á þessari línu núna annars þarf ég að fara í kalda sturtu.) Það er spurning hvort ég eigi að fara að auglýsa eftir mjög viljugum og þrekmiklum karlmanni bara svona til að komast yfir fráhvarfseinkennin.
Annars lýg ég því að ég geti ekki laðað að mér karlmenn, ég get bara ekki laðað að mér réttu karlmennina. Var með augastað á einum einu sinni og dældi út ferómóni sem lenti alls staðar annars staðar en á honum. Þeir sem ég vil vilja mig ekki og vice versa. Ég skil eiginlega ekkert í því hvað þetta gengur upp hjá mörgu fólki að finna hvort annað. Ekki nema náttúrulega að fólki sé alveg sama hver það sé svo framarlega sem það er einhver. Kannski er ég bara svona hopelessly romantic? Hins vegar er ég að falla á barneignartíma svo það er spurning hvort ég eigi að slaka á rómantísku kröfunum og huga að góðum genagjafa? En eru góðir genagjafar góðir dráttarklárar? Úff, það er vandlifað í veröldinni.

Ég hata þig
hata þig
svo heitt.

Einu sinni vildi ég
vildi ég
að við yrðum eitt.

En aldrei varð
aldrei varð
úr því neitt.

Ég er þvílíka stórskáldið að það hálfa væri nóg!

Ah.. komin á netið aftur! Ekki vegna þess að mér hafi loksins tekist að laga tölvuna hjá litlu systur heldur vegna þess að ég er mætt í vinnuna. (Ég ítreka samt að ég er ekki að eyða vinnutímanum í blogg, neineineinei....) Annað hvort verð ég að játa mig sigraða fyrir tölvunni eða kalla út hjálp. Mér er samt alveg djöfullega við það að gefast upp fyrir maskínu. Litla systir er líka búin að ítreka það nokkrum sinnum að það þyrfti nú eiginlega nýja tölvu á heimilið en mér er dálítið annt um bankabókina mína. Og núna er nauðsynlegt að taka það fram að ég bý ekki ennþá heima hjá mömmu. Ég flutti sko fyrir ca. 5 árum, að vísu bara í næstu götu svo ég færi nú ekki of langt frá ísskápnum en ég er samt flutt!!! Þótt ég sé alltaf heima hjá mömmu og hananú.
Vídeóið tók upp á því að fara í baklás og litla systir heldur því fram að það sé líka mér að kenna. Það er tóm tjara, ég var bara að stilla inn stöðvarnar. Það er engan veginn mér að kenna að græjan neiti að virka eftir það.

Var að draga upp áramótaheitin. Þetta er alltaf sami pakkinn. Algjörlega breyttur lífstíll. Hætta að reykja, hreyfa sig meira, borða minna súkkulaði, verða mjó, sæt og sexí, (ekki svo að skilja að ég sé feit, ljót og óflatterandi. Ég er frjálslega vaxin, kynferðislega kósý og mislukkuð í andliti. Skiptir öllu máli hvernig maður orðar hlutina, sko) ná mér í mann, taka til í íbúðinni, blabla og blabla. Held ég hafi heitið þessu sama rugli síðastliðin 15 ár og þetta gengur aldrei upp. Þannig að ég fékk brainstorm:
Fyrst áramótaheitin ganga aldrei upp hvernig væri þá að beita öfugri sálfræði: Reykja eins og strompur, éta eins og svín, hreyfa mig eins lítið og ég mögulega kemst upp með. Verða obís í öðru veldi. Gjörsamlega hætta að hugsa um karlmenn. Taka til, hvað er það? Og ef þetta virkar ekki þveröfugt eins og vonir standa til þá get ég alla vega huggað mig við það að loksins get ég staðið við áramótaheitin.

Ætti ég að íhuga eitthvað vinnutengt fyrst ég er hérna? Ekki svo að skilja að ég sé að eyða vinnutímanum í tölvunni, sko, eða þannig...