Við búum í samfélagi. Forfeður okkar og –mæður komust að því einhvern tíma í fyrndinni að það væri illskárra að samþykkja einhvers konar reglur sem hefðu í för með sér vonandi meiri ávinning en fórnirnar sem þyrfti að færa. Hefur þetta oft verið nefnt samfélagssáttmálinn. Við færum e.k. yfirstjórn í hendur ákveðið vald yfir okkur og borgum einnig til þessarar yfirstjórnar í formi skatta s.s. útsvars. Við treystum þessari yfirstjórn til þess að nýta þessa fjármuni á sem skynsamlegastan hátt. Því miður hefur það reynst mörgum erfitt að kunna sér hóf þegar þeir komast í sameiginlega sjóði. Einhverra hluta vegna virðast þeir halda að þetta séu eigendalausir fjármunir sem ofgnótt sé af. Því fer fjarri; þetta eru peningar okkar allra sem á að nýta til góðra hluta. M.a. til að jafna lífsgæði. Það er því eðlileg krafa að þeir sem umsjón hafa með sameiginlegum sjóðum okkar geri það af virðingu og sýni ábyrgð. Nýverið birtist á vef Þingeyjarsveitar skýrsla unnin af hagfræðingnum Haral
Frúin sem var flæmd frá Hálsi ásamt fjölskyldunni sinni.