Gamall, reiður femmi.

Til Eyþórs. Fyrst ég opnaði á reynsluheim kvenna hér um daginn þá ætla ég að halda áfram. Fyrirbærið fyrirtíðaspenna er alræmt. Karlmenn nota þetta orð reyndar miklu meira en konur nokkurn tíma og virðast mun nákunnugri því en við. Þetta orð er notað sem útskýring á órökréttri hegðun kvenna og ef hægt er að gera okkur órökréttar þá er hægt að gera okkur marklausar. Mjög hentugt, konan er marklaus og þarf þ.a.l. ekki að hlusta á hana. Kallað þöggun í bókmenntafræðinni. Ef ég hef skilið þetta rétt þá er fyrirtíðaspenna það að hormónarnir taka öll völd í líkama og huga konunnar og hún er undirlögð að tilfinningasveiflum sem hún ræður ekki við. Eftir reglulegar blæðingar í 22 ár þá kannast ég ekki við þetta. Ég kannast hins vegar við eftirfarandi: Nokkrum dögum fyrir þann tíma mánaðarins vakna ég upp með nettan hausverk. Ég fæ yfirleitt alltaf hausverk fyrir, á meðan eða eftir. Hann getur verið þolanlegur eða hann getur verið djöfullegur. Það er ekki nokkur leið að vita á hvaða styrk

Það hafa verið einhverjar sögusagnir og slúður í bloggheimum sem ég hef algjörlega misst af. Tók hins vegar eftir að Hilma er hætt að blogga en hef ekki hugmynd um af hverju. Las svo pistilinn hennar Salvarar um atburði síðustu daga svo ég er aðeins inni í málinu. Þar sem ég er svo til nýbyrjaður bloggari þá hef ég ekki velt mikið fyrir mér siðferði á netinu. Bloggheimar eru hins vegar opinber staður það er ekki hægt að neita því og bera fyrir sig að þetta sé samfélag fárra. Ég er mjög hrifin af frelsinu sem hér ríkir, ég get skrifað allt sem mér sýnist án þess að eiga það á hættu að vera ritskoðuð. En það sem er á netinu geta allir séð. Svo rætnar kjaftasögur um nafgreinda einstaklinga eiga ekki hér heima. Það er engin skerðing á mínu frelsi þótt ég láti það eiga sig að drulla yfir nafngreinda einstaklinga eða einstaklinga sem allir geta áttað sig á hverjir eru. Ég hef talað illa um ónafngreinda einstaklinga, ég játa það fúslega. Og þeir sem til þekkja vita nákvæmlega um hverja ég

Það er tvennt sem heyrir til algjörra nauðsynja í lífinu, þ.e. gott rúm og góðir skór. Svo eru ákveðnir hlutir sem eru bónus, eins og t.d. góðar bækur, góð tónlist og gott rauðvín. En eftir því sem árin líða og þyngdaraflið hefur meiri áhrif þá hef ég kmist að því að hinum algjöru nauðsynjum fjölgar. Góður brjóstahaldari er t.d. algjört must. Þótt ég sé feministi þá hef ég aldrei getað gengið um brjóstahaldaralaus. (Eftir kynþroskaaldur, þ.e.a.s.) Skil heldur ekki alveg frelsið í því að júllast út og suður og fá glóðarauga á bæði ef manni verður það á að hlaupa á eftir strætó. Hér áður fyrr lét ég mér það nægja að kaupa brjóstahaldara í Hagkaupum og svona hér og þar eftir því sem efni stóðu til. En svo fór ég að taka eftir ýmsum óþægindum. Einu sinni hélt ég að ég væri komin með krónískan bronkítis þegar ég hafði keypt of lítinn brjóstahaldara og hann var búinn að skerast í gegnum fitulagið og þrýsta rifbeinunum upp í lungun. Og ef skálarnar eru of litlar þá hoppar þetta upp úr og maðu

Sat yfir stærðfræðiprófi í dag og þóttist kunna eitthvað og geta hjálpað. Ég sem er yfirlýstur húmanisti og stærðfræðihatari. Það var samt dálítið gaman að sjá gráðuboga og reglustiku aftur, minnti mig á gamla daga. Ég er með myndir af George Michael rúllandi í skjásvæfunni í stofunni hjá mér krökkunum til mikillar hrellingar. Þau bara vita ekki hver er flottastur. Justin Timberlake hvað? Fann fleiri 80s myndir til að bæta svolítið við nostalgíuna. Ætli að það sé lægð aftur yfir landinu? Það er eitthvert óyndi í mér og leti. Setti loksins alvöru link á Þórdísi, frekar ófumlegt heiti því miður en sköpunargáfan er bara ekki meiri í dag.

Það eru bara próf og kósý-heit í dag. Sniðugt að vera nálægt prófi og vita öll svörin!! Var að rifja upp með krökkunum fyrir ensku í gær og m.a. kom upp spurningin um was og were . Og af því að ég er alltaf að reyna að tengja út og suður þannig að þau átti sig á því að nám sé ekki bara bundið við skólastofuna þá spyr ég hvort þau hafi séð myndina The way we were með Barbra Streisand og Robert Redford. Ég fæ bara goose-lookið til baka. Bara sko, nei. Þá spyr ég hvort þau hafi heyrt lagið Wish you were here . Þá kemur svona þreytuvipringur í goose-lookið og: ,,Sko, Ásta, þú ert bara orðin svo gömul." Takk fyrir kærlega, ég ætla bara að pakka saman föggum mínum og fara á eftirlaun.

Ég ætla að klára þetta ljóða-egótripp fyrst ég byrjaði á því. Á Rieben var karakter sem bjó á verbúðinni. Hann var búinn að díla við Bakkus í gegnum árin. Þetta var ágætis gaur en gjörbreytist algjörlega með víni og varð með eindæmum leiðinlegur. (Sumir eru að ljúga því upp á mig að ég verði leiðinleg með víni en ég viðurkenni ekki neitt sem ég man ekki eftir.) Einar þessi Íslendingur aka. Sólon, vildi meina að hann væri orðinn lífsleiður og vildi bara deyja en tækist ekki sama hvað hann reyndi. Eftir brotthvarf mitt frá Raufarhöfn komst hann í blöðin fyrir það að skjóta á sér eina tána. Alla vega, ég samdi um hann kvæði og þessar raunir hans að geta ekki dáið sama hvað hann reyndi. Mér tókst ekki að slá í gegn með því frekar en öðru. (Hins vegar er það alkunna að allir bókmenntafræðingar eru misheppnuð skáld. Ég er bókmenntafræðingur með kennsluréttindi.) Einar ódrepandi. (sungið við Krummi svaf í klettagjá.) Þótt ég gjarni vilji vel velkominn er ekki' í hel. :Geng á

Úllala.. Ég sé að hróður minn hefur aukist. Búin að fá link hjá Þórdísi . Ég endurgeld það... En hvað á ég að kalla það?

Ætti ég að koma mér upp njósnavél? Setti upp njósnavél og er skelfingu lostin. Ef maður getur náð í svona ókeypis á netinu þá býð ég ekki í það sem maður veit ekki um!!! (Maður verður alltaf að vera dálítið paranoid.) Nei í alvöru, það er greinilega hægt að rekja allar ferðir manns á netinu.

Var að fara í gegnum hirslur mínar þegar ég fann ljóð sem ég hafði samið. Já, ljóð. Eitt sinn ætlaði ég nefnilega að verða stórskáld. Vala, ég veit að þú manst eftir þessu: Kanntu að steppa? Hald ei þú munir sleppa ég ætla þig að hreppa. Þegar að þér er farið að kreppa og mikil orðin þín andarteppa mun ég frá þínum buxum hneppa taka af þér alla leppa og í dansinn með þig skreppa. Kanntu að steppa? Þetta var samið í menntó, á þeim árum þegar ég talaði um mig sem hitt Nóbelsverðlaunaskáldið. (Oh, come on, ég var sextán.) Þegar ég var 22 fór ég með Gumma æskuvini til Raufarhafnar. Þar vann ég í Fiskiðju Raufarhafnar og fílaði mig sem sannan Íslending. Verst var þó að ég var haldin hinni skelfilegustu bónusfötlun, það var alveg sama hvað ég reyndi ég náði aldrei upp almennilegum hraða. Og það er að sjálfsögðu ekki nóg að vinna hratt maður má ekki skera of mikið af fiskinum. Ef bein eða ormar sluppu í gegn þá fékk maður kassann aftur í hausinn. Minnir að það hafi veri