Barkvöldið í gær var bara ágætlega skemmtilegt. Þar sem ég er tiltölulega nýkomin þá þekki ég ekki alveg allar ættir og tengsl né höfuðból svo sumar sögurnar fóru dálítið fram hjá mér. Verst var samt að maðurinn mætti ekki. Og fáir piparsveinar. Einn af fáum piparsveinum sem mættu reyndist m.a.s. genginn út. Hins vegar held ég að koma mín og karlmannsleit fari nú að berast um sveitir. Fólk var svona að skjóta saman nefjum og spá í hver ég væri. Og spyrja þau sem mig þekkja. Svo fór náttúrulega ekki fram hjá neinum þegar gifti maðurinn bauð mér upp og bað hljómsveitina um að spila Love me tender. Fyrir okkur. Ég vil ekkert eiga við gifta menn, það síðasta sem mig vantar í lifið er brjáluð eiginkona með haglara á hælana! Sem betur fer er enginn alvara á bak við þetta hjá honum. Hann er bara einn af þessum mönnum sem sinnir þeirri skyldu að dansa við allar konur og reyna við þær. Hann meinar ekkert með því og allir vita það. En fólk var alla vega að forvitnast aðeins um mig og samstarfsfólk mitt var mjög ötult að koma því á framfæri að mig vantaði mann svo núna ætti þetta að vera komið til skila.
Látið ekki sakleysislegt útlitið blekkja!
Já, við fyrstu sýn virðist þetta ósköp eðlilegur köttur. En hún er það ekki!
Ég var hringd út um tvöleytið í dag því að þessi vargur, þessi glæpaköttur hafði ráðist á litlu, sætu kisustelpuna mína þar sem hún svaf í sakleysi sínu. Þær voru í fangbrögðum þegar litla systir sleit þær í sundur! Og litla, sæta kisustelpan mín var öll útklóruð með, ég er gjörsamlega miður mín, bitsár á bringunni. Svo það var brunað upp á Dýraspítala þar sem hún var sprautuð með pensilínsprautu. Það er ekki nóg með að verða fyrir svona svívirðulegu launsátri heldur þurfti hún að fara í bíl! Og fá sprautu! Á meðan skraðræðisgripurinn var heima og hrósaði sigri og þóttist aldeilis hafa tekist að hrekja keppinautinn að heiman.
Þegar við komum aftur heim og Snotra litla, fórnarlambið, faldi sig uppi í glugga og rétt gjóaði einu auga í genum rifu til að fylgjast með ofbeldisseggnum, þá lá Kolfinna í leyni fyrir Dúlla. Ég ætlaði að taka hana upp og ræða þessa hegðun
Dæmigert að góðu daðrararnir séu uppteknir. Var ekki einhvern tímann verið að líkja karlmönnum við bílastæði? Annað hvort uppteknir eða fatlaðir. Og er þá væntanlega hægt að tala um andlega fatlaða gaura sem kunna ekki að daðra við fagrar konur...
SvaraEyða