Góðir vinir II

Eins og kom fram í fyrra bloggi tel ég (með vísan til ýmissa skilgreininga) að góður vinur sé sá sem ber umhyggju fyrir vini sínum og hefur velferð hans að leiðarljósi. Eins og þar sagði gerist stundum að einstaklingur vill eitthvað sem er honum ekki gott og því vinarbragð að reyna að leiða vin sinn á rétta braut.

Stundum gerist það að einstaklingur giftist hroðalegum maka. Maka sem beitir kannski andlegu og/eða líkamlegu ofbeldi. Nú eru góð ráð dýr; við vitum að þrábarðar konur (oftast konur sem verða fyrir líkamlegu ofbeldi) eiga mjög erfitt með að koma sér út úr aðstæðunum. Þær minnast mannsins sem þær urðu ástfangnar af og vona að birtist aftur. Þær skammast sín líka fyrir þá stöðu sem þær eru í.

Í svona aðstæðum ætti að vera nokkuð þorandi að fullyrða að hjónabandið sé ekki gott og konu og börnum hollast að koma sér í burtu.

En hvað þegar kemur að andlegu ofbeldi? Það er erfiðara viðureignar. Hvað nú ef vinirnir sjá það skýrt og greinilega að einstaklingur er kúgaður af maka sínum en hann sjálfur áttar sig ekki á því? Hvað þá? Stundum áttar fólk sig á því seinna að það var beitt andlegu ofbeldi. Eiga vinir bara að bíða eftir þeirri uppljómun eða eiga þeir að skerast í leikinn?

Hvað ef maður er kúgaður af eiginkonu sinni? (Það er talið algengt að karlmenn séu kúgaðir af eiginkonum sínum. Þykir stundum mjög fyndið.) Það er mjög erfitt fyrir kúgaðan eiginmann að viðurkenna slíkt enda er karlmennskan vandmeðfarin. Hver væru hin réttu viðbrögð vina við slíku ástandi?  Sennilega væri skynsamlegt að ræða við manninn og athuga hvernig hann upplifir sambandið. Er eiginmaður kúgaður ef hann upplifir sig ekki kúgaðan? Heldur hann kannski bara að hann sé ekki kúgaður? Á þá að reyna að eyðileggja sambandið?  T.d. að bera út um víðan völl hversu ómöguleg þessi kona er? Kenna henni um allt sem aflaga fer? Hvísla með klofinni eiturtungu að hún fari á bak við hann og leyni hann upplýsingum? Reyna að hunsa hana og hvæsa svo á hana að hún þurfi að taka töflur? Láta hafa eftir sér að "þessi kona sé bara snarbiluð og það þurfi bara að flengja hana." Af því að kona sem vill ekki láta valta yfir sig á skítugum skónum hlýtur auðvitað að vera geðveik og ofbeldi gagnvart konum er svo sniðugt. Hvaða tilgangi þjónar slíkt? Er verið að „bjarga“ eiginmanninum frá þessari hryllilegu konu? Hvað ef hann á bara freka kerlingu og er hæstánægður með hana? Er þá verið að „bjarga“ honum? Frá hverju?   

Ef „vinir“ bera umhyggju fyrir einstaklingi þá reyna þeir sennilega fyrst að komast að því hvort hann sé yfir höfuð óhamingjusamur í sambandi sínu áður en þeir leggja sig í líma við að eyðileggja það fyrir honum.
Nema auðvitað þeim gangi eitthvað annað til...