Stærsta barnið á heimilinu


Fyrir mörgum árum síðan heyrði ég móður mína ræða það við einhverja vinkonu sína að pabbi minn væri stærsta barnið á heimilinu. Ég hef væntanlega verið á forgelgjunni (pre-teen) því á þessum tímapunkti tók ég öllum hlutum bókstaflega. Eflaust hefur mamma mín verið að fíflast (ég alla vega vona það) en pabbi minn setti alveg ótrúlega niður þegar ég heyrði þetta. Ég sá hann ekki í réttu ljósi í talsverðan tíma.

 Ég hef heyrt þessa fullyrðingu síðan en blessunarlega sjaldnar og sjaldnar. Það er allt rangt við þessa fullyrðingu. En samt lýsir hún svo nákvæmlega tvískinnungnum sem við höfum búið við.
Því var þannig farið á mínu heimili að pabbi vann úti en mamma heima við. Pabbi fór frakkaklæddur í vinnuna með vindil og skjalatösku. Hann „skaffaði“ og sá um flest utan heimilis. Að þessi fullorðni, ábyrgðarfulli maður sem fór út í heiminn á hverjum degi væri krakki var eitthvað sem gekk ekki upp í höfðinu á mér.
Að heyra svo fleiri konur segja þetta um aðra menn var eiginlega alveg óþolandi.  Sérstaklega vegna þess að þær voru alltaf með þetta þolinmóða, skilningsríka píslarvættisbros á andlitinu. Þetta viðbjóðslega bros sem sagði hljóðlaust: „Boys will be boys.“ Argh!!!


Skilaboðin og skilningurinn á hlutverkum kynjanna var þessi:
Karlarnir ráða öllu og stjórna. Þeir bera ábyrgð á öllum hlutum og konum er ekki treyst til að koma að
Et tu, John Lennon.
stjórn heimsins, hvað þá fjármálum. En, innst inni eru karlar litlir strákar sem konur eiga að hugga og vera góðar við og vera fullorðni og þroskaði aðilinn í sambandinu. Bíddu, hvað!?!
Þvílíka, andskotans kjaftæðið. Og þetta töldu konur sér trú um alveg lon og don. Kannski var það eina leiðin til að þola misréttið, ég veit það ekki.  En hitt veit ég:
Pabbi minn var ekki stærsta barnið á heimilinu. Hann var fullorðinn og þroskaður maður. Alveg nákvæmlega eins og afi minn og maðurinn minn og reyndar flestallir karlmenn sem ég þekki. Auðvitað hef ég hitt óþroskaða karlmenn. Ég hef líka hitt óþroskaðar konur.
Þetta er óþolandi orðatiltæki og lítilsvirðandi gagnvart karlmönnum. Hættum endanlega að nota það.


                  Sýnishorn af þolinmóða, skilningsríka píslarvættis ógeðs brosinu á 0.28.

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Krossinn sem ég ber

Mynd
  Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn.   Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Read more »
Mynd
Látið ekki sakleysislegt útlitið blekkja! Já, við fyrstu sýn virðist þetta ósköp eðlilegur köttur. En hún er það ekki! Ég var hringd út um tvöleytið í dag því að þessi vargur, þessi glæpaköttur hafði ráðist á litlu, sætu kisustelpuna mína þar sem hún svaf í sakleysi sínu. Þær voru í fangbrögðum þegar litla systir sleit þær í sundur! Og litla, sæta kisustelpan mín var öll útklóruð með, ég er gjörsamlega miður mín, bitsár á bringunni. Svo það var brunað upp á Dýraspítala þar sem hún var sprautuð með pensilínsprautu. Það er ekki nóg með að verða fyrir svona svívirðulegu launsátri heldur þurfti hún að fara í bíl! Og fá sprautu! Á meðan skraðræðisgripurinn var heima og hrósaði sigri og þóttist aldeilis hafa tekist að hrekja keppinautinn að heiman. Þegar við komum aftur heim og Snotra litla, fórnarlambið, faldi sig uppi í glugga og rétt gjóaði einu auga í genum rifu til að fylgjast með ofbeldisseggnum, þá lá Kolfinna í leyni fyrir Dúlla. Ég ætlaði að taka hana upp og ræða þessa hegðun
Read more »

Vandamál og lausnir

Mynd
  Ég hef reynt að nálgast lífið á þann hátt að það séu engin vandamál heldur bara lausnir. Gengur vissulega ekki alltaf en ég reyni. Ég hef líka tekið eftir þv í að til er fólk sem finnur vandamál við öllum lausnum. Nýverið birtist færsla í opnum og fjölmennum hópi á facebook þess efnis að fullorðinn einstaklingur sem er klaufi í ensku gat ekki gert sig skiljanlegan á sölustað og fékk ekkert að borða. Þurfti því að fara svangur á braut. Uppleggið var spurningin hvort það væri til of mikils mælst að afgreiðslufólk á Íslandi talaði íslensku.   Þegar ég las innleggið fannst mér vandamálið vera að viðkomandi fékk ekki að borða (grundvallarþörf) á ferðum sínum um landið og benti á að til væru alls konar þýðingaröpp fyrir snjallsíma. Þetta innlegg mitt uppskar hláturkall frá upphafspóstanda svo það var greinilega ekki aðalvandinn, vandamál ið var að afgreiðslufólk talaði ekki íslensku.   Nú hefur það verið rætt ítarlega að starfsfólk á hinum ýmsu stöðum tali ekki íslensku og það sé ekki
Read more »