Blikar á ljáinn
Æviveginn arkar hrund,
ellin handan bíður.
Langt í hennar lokastund
Lofar aldur þýður.
Lífið allt hið ljúfast er.
Lægðir þó á köflum.
Veginn stundum skrattinn sker,
skakar illum öflum.
Tröllum birginn bauð og hló.
Barðist eins og fjárinn.
Litlar skeinur skapar þó,
skreppa fram þá tárin.
Allt í einu skrugguský.
Skelfur allt af ótta.
Tættur vegur, drulludý.
Dregið fyrir flótta.
Fellur kona´á fætur sér,
finnur kaldan náinn.
Undir kufli beinin ber.
Blikar nótt á ljáinn.
Skekur skelfing líf og sál,
skuggar fylla hjarta.
Vona’ og drauma brennur bál,
beiskum tárum skarta.
Móðir óttast, örvingluð.
Allar bænir biður:
“Leyfðu mér að lifa, guð
Ljóstu meinsemd niður.”
ellin handan bíður.
Langt í hennar lokastund
Lofar aldur þýður.
Lífið allt hið ljúfast er.
Lægðir þó á köflum.
Veginn stundum skrattinn sker,
skakar illum öflum.
Tröllum birginn bauð og hló.
Barðist eins og fjárinn.
Litlar skeinur skapar þó,
skreppa fram þá tárin.
Allt í einu skrugguský.
Skelfur allt af ótta.
Tættur vegur, drulludý.
Dregið fyrir flótta.
Fellur kona´á fætur sér,
finnur kaldan náinn.
Undir kufli beinin ber.
Blikar nótt á ljáinn.
Skekur skelfing líf og sál,
skuggar fylla hjarta.
Vona’ og drauma brennur bál,
beiskum tárum skarta.
Móðir óttast, örvingluð.
Allar bænir biður:
“Leyfðu mér að lifa, guð
Ljóstu meinsemd niður.”
Ummæli
Skrifa ummæli