Ég varð innlyksa hjá múttu og köttunum um helgina sem var svo sem ósköp ljúft. Það er voða notalegt að kúra með kisu. Nema náttúrulega þegar maður vaknar um morguninn með andnauð af því að maður er með kattaofnæmi eins og ég. Það er ekki alveg jafn notalegt. Ég held ég hafi over-dosað af ofnæmislyfjum. Ég veit ég tók eina klukkan sex í morgun þegar ég vaknaði í andþrengslunum en ég hreinlega man ekki hvort ég tók aðra þegar ég vaknaði svo seinna um morguninn. Hef svo sem ekki fundið fyrir neinum hjartsláttatruflunum.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Ummæli
Skrifa ummæli