Frúin sem var flæmd frá Hálsi

Úff, maður gerir lítið annað en að borða þessa dagana. Ég verð með jólaboð á morgun og ætla að elda kalkún í fyrsta skipti á ævinni. Er þetta ekki bara stór kjúklingur? Er að fatta svona ýmis tæknileg vandamál varðandi eldunina núna. Ekki er ráð nema í tíma sé tekið.
Fékk heilan helling af jólagjöfum. Litla frænka lék alveg rosalega á mig. Í fyrra spurði hún hvort mig langaði í trefil. Og ef svo væri þá hvernig trefil. Þá ég fattaði að trefill væri í einum jólapakkanum eins og kom í ljós. Fyrir skömmu spurði hún mig hvort mig langaði í Vinaspilið. Svo var ég í heimsókn og sá glitta í pakka sem var eins og spil í laginu. Ég var auðvitað ofboðslega góð með sjálfa mig og þóttist aldeilis vita hvað leyndist í pakkanum. Kemur ekki bara Popp-punktsspilið í ljós í gærkvöldi! Þá hafði mín lært af mistökunum síðast og ákvað að plata Ástu frænku svona svakalega.

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Að greinast með krabbamein

Fáránleg staða

Eins og lesendur hafa kannski tekið eftir þá hef ég verið að endurbirta, lítillega uppfærða, greinargerð sem hefur verið aðgengileg á netinu frá því 7. júní í fyrra. Ég vakti reyndar ekki athygli á henni fyrr en í október eftir kattamálið og fékk hún talsverðan lestur þá. Vegna þessarar endurbirtingar er núna verið að reyna að setja mér einhverja úrslitakosti. Það sem er nú kannski merkilegast við það er sú staðreynd að þetta er greinargerðin sem viðkomandi dreifði sjálfur út um allt í nóvember 2017. Það eru ekki margar konur svo æðislegar að m.a.s. þegar menn hata þær þá vilja þeir samt búa sem næst þeim og gera allt til að svo verði sem lengst. En út á nákvæmlega það ganga þessir afarkostir. Ég verð að segja eins og er að þessi staða er einhver sú fáránlegasta sem ég hef upplifað og er þó orðin eins gömul og á grönum má sjá. Meðeigendurnir fullyrða báðir að þeir vilji selja. Við viljum kaupa. Peningarnir liggja í bankanum og bíða eftir að verða borgaðir út

Sannleikurinn, slúðrið og ástin.

Eftir að ég varð “klikkaða kerlingin á Hálsi” þá hef ég tekið kjaftasögum með mun meiri fyrirvara en áður. Ég hef lært að orðatiltækið „sjaldan veldur einn er tveir deila“ er kjaftæði og sannleikann er ekki endilega að finna í miðjunni á sitthvorri hliðinni. Sumir eru fullfærir um að valda og viðhalda deilum alveg einir árum saman og ljúga út í eitt. Ég hef líka fengið staðfest að það virðist mega tala hvernig sem er um konur og miðaldra konur alveg sérstaklega séu mun ómarktækari en aðrar. Þá eiga konur sem veikjast að einbeita sér að veikindum sínum. Ekki eyða orkunni í eitthvað annað. Ekki samt tala um veikindin. Bara halda kjafti. Helst úti í horni. Með þessa reynslu í farteskinu hefur mér fundist erfitt að fylgjast með fréttaflutningi og umræðum um Sólveigu Önnu annars vegar og mál Jóns Baldvins hins vegar. Orðræðan um Sólveigu Önnu hjó mjög nærri; klikkuð og erfið. Þetta er mjög algeng orðræða um konur, sérstaklega þær sem neita að læðast meðfram veggjum. Sólveig Anna benti