Vááá... Dálítið magnað að vera í hötuðustu stétt landsins. Þetta er ekkert smá.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
haaa? meira en alþingismenn? ;-)
SvaraEyðaannars hef ég ekki fundið fyrir mikilli andúð núna, er reyndar ekki sjálf að fara í verkfall (við eigum lausa samninga núna í haust). einhvern veginn virðast flestir bara skilja kennara nokkuð vel núna
en kannski er ég bara ekki að tala við "rétta" fólkið!
Ég hef heyrt í nokkrum alveg tjúlluðum foreldrum. Hef verið að rökræða mig hása við þá og reynt að koma einhverjum sens inn í hausinn á þeim varðandi málstað kennara. Er ekki viss um að ég hafi haft erindi sem erfiði.
SvaraEyða