,,Nei. Þú!"

Nýverið bloggaði ég um kjaftagang í sveitinni. Ég var óánægð með að mjög persónuleg og erfið mál mín væru borin á torg af öðrum. Ég hef ekki fengið viðbrögð frá viðkomandi aðila enda áttar hún sig kannski ekki á því að um hana er rætt en ég hef fengið viðbrögð frá öðrum. Flestir eru ánægðir með bloggið og þá kannski aðallega þeir aðilar sem hafa orðið fyrir barðinu á kjaftagangi. Nú skal tekið fram að oftast er þetta saklaust slúður og bara áhugi á öðru fólki. En sumir hafa orðið fyrir mjög svæsnum og lífsseigum kjaftasögum. (Hefur einhver heyrt minnst á ,,makaskiptaklúbbinn"?) Þá er það bara þreytandi til lengdar að lifa alltaf ,,í beinni", að það sé ekki hægt að bora í nefið án þess að allir viti það.
En ég hef fengið önnur viðbrögð sem koma mér á óvart. Það að ég skuli leyfa mér, eða eigum við að segja; ég þessi aðflutta skuli dirfast, að gagnrýna hefur gert mig að skotspóni ásakana. Það að ég skuli hafa bloggað um þetta hefur orðið til þess, að sumra viti, að ég eigi bara að grjóthalda kjafti. Um allt. Það að ég skuli leyfa mér að segja frá einhverju gerir mig umsvifalaust að hinni örgustu kjaftatífu. Það virðist allt vera sambærilegt. Jafnvel opinber mál eru lögð að jöfnu við þau persónulegustu. ,,Svo ert þú að tala um kjaftagang. Þú ert greinilega ekkert betri."
Ég er eiginlega alveg bit.

Update.
Manneskjunni fannst það að ég segði frá því að Atvinnumálanefnd væri að íhuga að banna lausagöngu stórgripa alveg á pari við óvissa meðgöngu mína. Alveg. Á. Pari.😪