Ég er lasin. Það er gjörsamlega glatað. Búið að líða ömurlega alla helgina. Hélt mér væri batnað í morgun og var á leiðinni út um dyrnar þegar morgunmaturinn ákvað að benda mér á að mér væri hreint ekki batnað. Need I say more? þetta er eina pestin sem ekki er hægt að harka af sér eða dópa niður. Og það að vera veikur kennari er það sama og þjást af samviskubiti.
Yfirleitt þegar ég er veik (sem er nú betur fer ekki oft) þá skreiðist ég heim til mömmu og læt hana hugsa um mig. Get það ekki núna. I miss my mummy!