Tarzan



Fallegi pabbi minn.
Þegar ég var krakki þá var ég talsverður lestrarhestur. Las í gegnum Vippa, Grím grallara, Fimm-, Dularfullu- og Ævintýrabækurnar. Einhvern tíma, man ekkert hvernig það kom til, þá fór pabbi að tala um Tarzan bækurnar og að hann og bróðir hans hefðu átt þær í gamla daga. Sammæltumst við um að reyna að ná þessum bókum. Ég man ekki hvort við gerðum okkur sérstaka ferð eða hvort fjölskyldan fór bara í heimsókn á Skólavörðustíginn til afa og ömmu. Hvernig sem það vildi til þá fórum við pabbi einn daginn í gegnum kassa í kjallaranum. Við vorum of sein, frændur mínir höfðu náð í góssið.
Einhverju seinna fór Siglufjarðarprentsmiðjan að gefa út Tarzan blöð. Ég safnaði þeim auðvitað eftir bestu getu. Síðan minnkaði áhuginn eitthvað og blöðin voru falin ofan í sængurfataskúffu. Það vildi nú ekki betur til en skúffan var opin að aftanverðu og Jósefína kattardrottningin okkar komst í blöðin og brýndi á sér klærnar. Ég hefði getað grátið þótt rúmlega tvítug væri á þeim tímapunkti. Tapaði m.a. eintakinu af fyrsta blaðinu. Fyrir tíu árum voru Tarzan blöðin seld í bunkum á bókamarkaði í Perlunni. Ég stóðst auðvitað engan veginn mátið og bætti mér upp tapið og meira til. Nema fyrsta eintakinu, auðvitað.
Nú hafa Tarzan blöðin verið á ákveðnu flandri í húsinu en fengu svo stað í hillusamstæðunni hjá eldri drengnum.
Nýverið erum við mæðginin að fara í gegnum herbergið hans. Ég er aðallega að fjarlægja hluti sem við foreldrarnir höfum geymt inni hjá honum því nú er hann orðinn það stór að mér þykir eðlilegt að herbergið hans sé einmitt það, herbergið hans. Þarna stend ég í tröppunni og er að teygja mig í tímaritaboxin með Tarzan blöðunum þegar drengurinn spyr hvað þetta sé.  Hálffimmtuga móðirin hikar aðeins og svarar svo: „Þetta eru Tarzan blöðin mín. Vilt þú.... kannski... eiga þau?“ „Já!“ hrópar drengurinn, yfir sig ánægður, og lagðist svo yfir blöðin. Þetta með eðlukarlinum er alveg uppáhalds. Hann búinn að segja mér söguna nokkrum sinnum og leika m.a.s. leikrit upp úr því.
Ég hef óneitanlega gaman að þessu. En mikið syrgi ég að afi hans skuli ekki hafa lifað til að segja honum frá Tarzan.

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Krossinn sem ég ber

Mynd
  Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn.   Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
Read more »
Mynd
Látið ekki sakleysislegt útlitið blekkja! Já, við fyrstu sýn virðist þetta ósköp eðlilegur köttur. En hún er það ekki! Ég var hringd út um tvöleytið í dag því að þessi vargur, þessi glæpaköttur hafði ráðist á litlu, sætu kisustelpuna mína þar sem hún svaf í sakleysi sínu. Þær voru í fangbrögðum þegar litla systir sleit þær í sundur! Og litla, sæta kisustelpan mín var öll útklóruð með, ég er gjörsamlega miður mín, bitsár á bringunni. Svo það var brunað upp á Dýraspítala þar sem hún var sprautuð með pensilínsprautu. Það er ekki nóg með að verða fyrir svona svívirðulegu launsátri heldur þurfti hún að fara í bíl! Og fá sprautu! Á meðan skraðræðisgripurinn var heima og hrósaði sigri og þóttist aldeilis hafa tekist að hrekja keppinautinn að heiman. Þegar við komum aftur heim og Snotra litla, fórnarlambið, faldi sig uppi í glugga og rétt gjóaði einu auga í genum rifu til að fylgjast með ofbeldisseggnum, þá lá Kolfinna í leyni fyrir Dúlla. Ég ætlaði að taka hana upp og ræða þessa hegðun
Read more »

Vandamál og lausnir

Mynd
  Ég hef reynt að nálgast lífið á þann hátt að það séu engin vandamál heldur bara lausnir. Gengur vissulega ekki alltaf en ég reyni. Ég hef líka tekið eftir þv í að til er fólk sem finnur vandamál við öllum lausnum. Nýverið birtist færsla í opnum og fjölmennum hópi á facebook þess efnis að fullorðinn einstaklingur sem er klaufi í ensku gat ekki gert sig skiljanlegan á sölustað og fékk ekkert að borða. Þurfti því að fara svangur á braut. Uppleggið var spurningin hvort það væri til of mikils mælst að afgreiðslufólk á Íslandi talaði íslensku.   Þegar ég las innleggið fannst mér vandamálið vera að viðkomandi fékk ekki að borða (grundvallarþörf) á ferðum sínum um landið og benti á að til væru alls konar þýðingaröpp fyrir snjallsíma. Þetta innlegg mitt uppskar hláturkall frá upphafspóstanda svo það var greinilega ekki aðalvandinn, vandamál ið var að afgreiðslufólk talaði ekki íslensku.   Nú hefur það verið rætt ítarlega að starfsfólk á hinum ýmsu stöðum tali ekki íslensku og það sé ekki
Read more »