Ég skellti prófum á alla línuna og sit nú með 6 bunka sem ég þarf að fara yfir. Hvað var ég eiginlega að pæla? Svo eru endalausir fundir til að plana veturinn, restina af vetrinum, bregðast við, bæta úr... Svo skríður maður út með prófin í bakpoka og ætlar sko að fara yfir þetta allt saman í kvöld. Eða þannig. Síðasta Da Vinci Code kvöldið í kvöld. Nei, það verður sko ekkert farið yfir próf. Ég er líka hætt að vinna sjálfboðavinnu.
Krossinn sem ég ber
Það er ungur maður á facebook sem hefur gaman að því að tilkynna hvaða dagur er. Það er bara fínt, þetta er falleg sál og ég læka þetta yfirleitt hjá honum . Hins vegar fékk ég sting í hjartað í dag . Á þessum degi fyrir sextán árum síðan lá ég inni á spítala og h a fði þegar verið í þrjá d aga. Það var verið að reyna að framkalla fæðingu litlu stúlkunnar minnar sem ég var gengin með 24 vikur en í sónar þremur dögum áður kom í ljós að það var enginn hjartsláttur. Stúlkan var dáin. Það átti eftir að taka tvo daga í viðbót að n á að framkalla fæðinguna. Í fimm daga gekk ég vitandi með dána barnið mitt. Hún var auðvitað búin að vera dáin lengur, ég bað um skoðun því ég hætti að finna hreyfingar. Ég veit að einstaklingur sem hefur aldrei gengið með barn, hvað þá fætt, getur skilið þetta. Að finna barnið hreyfa sig og sparka og svo hættir það. Að fæða barn og það er dauðaþögn. Við foreldrarnir vorum niðurbrotnir. Ég dró mig í hlé og grét. Pabbinn var reiður út í heiminn. Ég gat ekk
taka prófin með á kennarafundina og samráðsfundina og deildarfundina og alla hina fundina, fara yfir meðan allt kjaftæðið fer fram...
SvaraEyða